„Smolarz” to szósty tom cyklu z komisarzem Igorem Brudnym w roli głównej. • Książka utrzymana jest w mrocznym klimacie, pełnym zbrodni, korupcji i tajemnic. • Niestety jak dla mnie to najsłabsza część, nie do końca przypadła mi do gustu. • Akcja stoi w miejscu przez 2/3 książki, jest dużo opisów które nic konkretnego nie wnoszą i przez to zwyczajnie jest nudno. • Chyba już muszę zrobić odpoczynek od książek tego autora.

Ani dobra, ani zła. Przeczytałam, ale żeby wywarła na mnie jakieś wrażenie, żeby doprowadziła mnie do zachwytu albo płaczu, to nie mogę powiedzieć. Bardzo przeciętna. • Nic nadzwyczajnego, ale szybko się czyta.

Mikroopowieść o mikroemocjach. To rzadki w literaturze przypadek gdzie powieść jest sama w sobie większą wartością niż zawarta w niej fabuła. • Austriacka autorka Monika Helfer w autonarracyjnej formie zanurza się w odległą historię rodzinną sięgającą czasów I wojny światowej i próbuje odtworzyć losy swoich dziadków Józefa i Marii Moosburgerów. • Z jednej strony to historia rodzinna, z drugiej to bardzo realistyczny obraz trad­ycjo­nali­styc­znej wiejskiej społeczności w której najwięcej do powiedzenia zawsze mają burmistrz i ksiądz. To także opowieść o przemocy w pate­rnal­isty­czny­m świecie, o krzywdzącej plotce, zawiści i o zwyczajnej, upokarzającej biedzie. • Niezwykle ciekawa jest cała konstrukcja tej niewielkiej powieści gdzie autorka przedstawiając swoją historię rodzinną buduje stopniowe napięcie skupiając się wokół problemu pochodzenia jej matki Grety. Czy urodzona w trakcie I wojny światowej była ona rzeczywiście dzieckiem Józefa? Jaki to miało wpływ na dalsze losy rodziny? • Warto doczytać książkę do końca wraz z posłowiem tłumacza Akradiusza Żychlińskiego. Dzięki temu można zrozumieć jak trudno było przetłumaczyć oryginalny tytuł: "Die Bagage". Hałastra nie oddaje w pełni sensu opowieści. Bagaże emocjonalne jakie dźwigamy w naszych historiach rodzinnych niestety nie mają w języku polskim właściwego określenia. A szkoda...

Początek zachęcający, ale im dalej tym gorzej. Książka o alkoholiku, depresji i sekcie. Nie polecam.

O jaa!! To książka o mnie! ... to jednak pocieszające, że tak mają też inne kobiety. Bo zakładam, że wiele czytelniczek miało taką myśl przy czytaniu. A tak na serio: książka opowiada o pewnym wycinku z życia pewnej kobiety - matki, żony, córki. O wszystkim i o niczym, a jednak refleksja zostaje.