Pełna humoru i autoironii opowieść o niełatwym rodzicielstwie niewidomego. Wzrusza i bawi - warto przeczytać!

Świetny, wciągający kryminał. Porusza problem wykorzystywania nieletnich oraz niszczący wpływ pornografii na psychikę człowieka. Polecam jedynie dorosłym Czytelnikom ze względu na drastyczne sceny.

Dobrze się czyta, ale niektóre momenty wręcz przekopiowane z "Władcy Pierścieni" Tolkiena, książka mało oryginalna. Bardziej podobała mi się druga część "Najstarszy".

Niech Was nie zwiedzie okładka tej książki, gdzie w tle widnieje piękny krajobraz tropikalnej wyspy kojarzącej się z lekką, wakacyjną powieścią. Rajski atol Bikini wysadzili Amerykanie w wyniku badań nad bombą atomową. • Janusz Leon Wiśniewski ukazuje realia II wojny światowej z różnych punktów widzenia. Świat nie jest czarno-biały, bo "ci dobrzy" i "ci źli" są po obydwu stronach barykady. • W przejmujący sposób ukazana została w książce historia życia młodej dziewczyny pochodzącej z antyfaszystowskiej rodziny, ukrywającej w czasie wojny żydowskie dziecko. Niemieckie pochodzenie jest dla niej piętnem, z którym stara się żyć, patrząc na świat przez obiektyw aparatu. Jej niezwykły talent potrafi utrwalać w wyjątkowy sposób grozę i wszechobecne cierpienie, jakie niesie ze sobą wojna. • Książka warta przeczytania i refleksji nad ludzką naturą.

Katarzyna Grochola pokazuje tutaj świat w krzywym zwierciadle, ze swoim lekko ironicznym uśmieszkiem, który bardzo mi się podoba! Główny bohater na początku mnie drażnił - typowy maminsynek, jednak w miarę rozwoju wydarzeń daje poznać swoją drugą twarz... To w gruncie rzeczy bardzo wrażliwy, inteligentny, choć może zbyt impulsywny facet. Pod koniec książki następuje zaskakujący splot wydarzeń, więc pożera się wręcz kolejne strony, już coraz mniej ironiczne, za to wzruszające i pełne głębokich treści. Ciekawa, wartościowa książka, dobra do poczytania na wiosnę :)