10 kwietnia w Filii Nr 1 odbył się recital Roberta Jarosława Kossakowskiego. Zaprezentowane piosenki z dawnych lat porwały licznie zgromadzoną publiczność. Przytaczamy wpis wykonawcy zamieszczony w pamiątkowej księdze naszej biblioteki.

“Prowadzenie dzisiejszego koncertu „Piosenki z dawnych lat” w Miejskiej Bibliotece Publicznej było dla mnie niezwykłą przyjemnością. Cieszę się, że mogłem podzielić się z Państwem cząstką historii, która dla wielu z nas ma osobiste znaczenie. Wspólne śpiewanie i wymiana emocji sprawiły, że ten dzień był wyjątkowy.

Serdecznie dziękuję wszystkim obecnym za udział i za to, że razem mogliśmy stworzyć niezapomnianą atmosferę. Mam nadzieję,
że spotkamy się ponownie przy innych muzycznych okazjach”

Robert Jarosław Kossakowski

Miłośników dyskusji i literatury zapraszamy na kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego w Filii Nr 2,
przy ul. Księżnej Anny 2
18 kwietnia (czwartek) godz. 15.00

Omawiana będzie książka “Synapsy Marii H.” jednej z najw­ybit­niej­szyc­h polskich reporterek Hanny Krall. Co łączy przedwojenny żydowski Muranów, stan wojenny i World Trade Center?
Synapsy – mosty w mózgu między przeszłością i dniem dzisiejszym.
Maria Twardokęs-Hrabowska, polska opozycjonistka więziona w 1981 roku za wspieranie strajku, zmaga się z trudną tera­źnie­jszo­ścią­.
W społeczeństwie nieczułym na inność i niep­rzyg­otow­anym­ na to, co odbiega od przyjętej normy, wychowuje cierpiącego na autyzm syna. W jej historii pojawia się także Maria Hrabowska, „matka jej męża”, która przeżyła piekło II wojny światowej i współczesnego terroryzmu – atak na wieże WTC.
Czy da się zapomnieć o przeszłości i odnaleźć w dzisiejszym świecie?

W tym miesiącu Miejska Biblioteka Publiczna w Łomży przygotowała wystawę poświęconą profesorowi Bohdanowi Winiarskiemu, na której możemy zobaczyć zdjęcia z dawnych lat oraz artykuły i prace związane z profesorem.

Profesor, sędzia i polityk, autor wielu spec­jali­styc­znyc­h dzieł, urodził się 27 kwietnia 1884 roku w leśniczówce Bohdanowo koło Nowogrodu. Rodzina Winiarskich często zmieniała miejsce zamieszkania, po Bohdanowie przyszła kolej na Wąski Las koło Makowa, potem Różan, krótko na Łomżę, Śniadowo i Szczuczyn, gdzie rozpoczął swoją edukacje młody Bohdan. W 1895 r. zdał egzamin do gimnazjum w Łomży. Już jako uczeń gimnazjum związany był z tajnymi organizacjami niep­odle­głoś­ciow­ymi, współredagował nielegalne pisemko uczniowskie „Trójkąt Literacki”. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim
i Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie uzyskał doktorat w 1910 roku. W tym czasie konspirował, wchodził w skład Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Wykształcenie prawnicze uzupełniał studiami w Heidelbergu i Paryżu. Po powrocie do Krakowa w 1911 roku rozpoczął działalność dydaktyczną w Polskiej Szkole Nauk Politycznych, a także na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Wandę Markowską. W latach 1916-1917 wykładał historię ustroju politycznego ziem polskich na Wyższych Kursach w Petersburgu. W okresie międzywojennym wykładał prawo międzynarodowe publiczne na Uniwersytecie Poznańskim oraz w Akademii Prawa Międ­zyna­rodo­wego­ w Hadze. Po II wojnie światowej, Profesor Bohdan Winiarski przez 21 lat był sędzią Międ­zyna­rodo­wego­ Trybunału Sprawiedliwości w Hadze (1948-1969), w tym przez trzy lata, jako pierwszy Polak prezydentem Haskiego Trybunału.

W latach 1924 – 1927 był komisarzem rządu do spraw likwidacji własności niemieckiej w byłym zaborze pruskim. Rok później zostaje wybrany posłem na Sejm RP z listy Związku Ludowo-Narodowego. W Sejmie zasiadał przez dwie kadencje, pozostając w opozycji do rządów marszałka Józefa Piłsudskiego. Wybuch wojny zastał go wraz z rodziną w Poznaniu. We wrześniu 1939 roku, uwięziony przez Niemców, jako zakładnik, oczekiwał pewnej śmierci. W takich warunkach powstała niezwykła książka wspomnieniowa o jego dzieciństwie i młodości: „Nad Pissą, Wissą i Narwią”.
Bohdan Winiarski był także autorem wielu prac z dziedziny prawa międ­zyna­rodo­wego­ i politycznego, także w języku francuskim. Przetłumaczył też z francuskiego osie­mnas­towi­eczn­y traktat o „Prawie narodów” Emera de Vattela, przybliżając polskiemu czytelnikowi jedno z fundamentalnych dzieł klasycznych z tej dziedziny.
Zmarł w Poznaniu po krótkiej chorobie 4 grudnia 1969 roku, tuż po stracie żony. Miał troje dzieci: dwie córki i syna. Uczestniczyli oni w uroczystym odsłonięciu tablicy ku jego czci w katedrze łomżyńskiej podczas obchodów setnej rocznicy urodzin.