Wojciech Szczygieł, młody polski dziennikarz wyeksportowany do Francji na roczny staż zawodowy w redakcji francuskiego czasopisma. W tym czasie ma szlifować język oraz poznawać kulturę, tradycję i życie Francuzów, a następnie relacjonować swoje spostrzeżenia i obserwacje w formie artykułów prasowych. Lesław Tur to autor powieści „Polak w krainie d’Artagnana”, w której stworzył fikcyjną sylwetkę wymienionego już głównego bohatera – Wojciecha Szczygła, a ten z kolei jednocześnie pełni rolę narratora i opisuje okoliczności swojego pobytu z punktu widzenia perypetii osobistych i dzie­nnik­arsk­iego­ fachu. Utwór jest przede wszystkim beletrystyczną kroniką różnic kulturowych, społecznych i ekonomicznych pomiędzy Polską a Francją. Co więcej, Wojtek nie próżnował także na polu miłosnych podbojów. Najpierw zauroczył się w swojej nowej redakcyjnej koleżance Sophie, a następnie, gdy ta po kilku randkach zaręczyła się z innym, swoje amory skierował ku Japonce o imieniu Noriko, przyjaciółce z uniwersytetu, gdzie razem pobierali naukę języka francuskiego. Tym samym powieść okraszona jest nie tylko reporterską spra­wozd­awcz­ości­ą z przestrzeni społecznej, politycznej, kulturowej, czy religijnej, ale znajdujemy w niej również interesujące wzmianki historyczne, preferencje kulinarne, intrygujące różnice językowe i wreszcie pełne humoru sceny towarzyskie czy randkowe próby uwodzicielskie.
autorzy365.pl

Raiana to czarownica i główna bohaterka powieści fantasy „Mądrość wiedźmy”. Autor, Marek Pietrachowicz, ulokował fabułę w przeszłości, w ósmym stuleciu. Specyfika utworu, a w szczególności elementy etnograficzne i geograficzne oraz zastosowane opisy wojen i intryg jak też mechanizmów władania krainami pozwalają przyrównywać tą literaturę do sagi wikingowej lub innych ludów Północy. Zasadnicza akcja powieści rozgrywa się wokół poszukiwania, a następnie zabezpieczenia legendarnego i bezcennego artefaktu – Aiendall'a. Poznajmy jego znaczenie w telegraficznym skrócie.
„Boewulf kanclerzem Imperium bowiem będąc i hasła tajemne znając, aby sobie popularności przydać, wykradł koronacyjny topór, który za pasem nowego monarchy spocząć miał, a wraz z nim u stóp tronu także i lojalność czterech narodów Ligi Północy, Waregów, czczących ten artefakt, u których siedziba Wielkiej Nawy jest. A topór zwał się Aiendall Srebrzysty. Mówi się, że pierwszemu cesarzowi od samych bogów jako symbol władzy i wiktorii był dany i nie masz świętszej ani dla Warega, ni Normana, relikwii.”

Aiendall Srebrzysty to symbol chciwości i zawiści i więcej szkody wyrządza ręce, która go dobywa niż chwały i glorii. Ponadto jest tłem dla wielkiej intrygi i spisku ówczesnych (powieściowych) władców, którzy wiążą z nim nadzieje polityczne i chcą, aby stał się zbrojnym insygnium ich panowania.

Raiana to czarownica i główna bohaterka powieści fantasy „Mądrość wiedźmy”. Autor, Marek Pietrachowicz, ulokował fabułę w przeszłości, w ósmym stuleciu. Specyfika utworu, a w szczególności elementy etnograficzne i geograficzne oraz zastosowane opisy wojen i intryg jak też mechanizmów władania krainami pozwalają przyrównywać tą literaturę do sagi wikingowej lub innych ludów Północy. Zasadnicza akcja powieści rozgrywa się wokół poszukiwania, a następnie zabezpieczenia legendarnego i bezcennego artefaktu – Aiendall'a. Poznajmy jego znaczenie w telegraficznym skrócie.
„Boewulf kanclerzem Imperium bowiem będąc i hasła tajemne znając, aby sobie popularności przydać, wykradł koronacyjny topór, który za pasem nowego monarchy spocząć miał, a wraz z nim u stóp tronu także i lojalność czterech narodów Ligi Północy, Waregów, czczących ten artefakt, u których siedziba Wielkiej Nawy jest. A topór zwał się Aiendall Srebrzysty. Mówi się, że pierwszemu cesarzowi od samych bogów jako symbol władzy i wiktorii był dany i nie masz świętszej ani dla Warega, ni Normana, relikwii.”

Aiendall Srebrzysty to symbol chciwości i zawiści i więcej szkody wyrządza ręce, która go dobywa niż chwały i glorii. Ponadto jest tłem dla wielkiej intrygi i spisku ówczesnych (powieściowych) władców, którzy wiążą z nim nadzieje polityczne i chcą, aby stał się zbrojnym insygnium ich panowania.
autorzy365.pl

Są takie utwory literackie, po przeczytaniu których mam w głowie dziwny chaos oraz niepokój biorący się z poczucia, że jestem intelektualnie ociężały i nic nie rozumiem. Takie uczucie towarzyszyło mi po przeczytaniu „Jełopiady”. Ten napisany rymem utwór opowiada o wysłannikach z Ziemi na planetę Merkury. Ich zadaniem jest eksplorowanie nieznanego miejsca w celu poszerzenia swojej znikomej wiedzy. Potrzeby tych osób są jednak… przyziemne. To chęć uprawiania seksu w oparach niekończącej się libacji. Na Merkurym muszą radzić sobie sami, co nie przychodzi im łatwo, dlatego w kryzysowych sytuacjach zwracają się do Boga-Ducha. Bohaterowie nie zamierzają się dostosować do panujących na Merkurym warunków, lecz chcieliby powielić życie, jakie prowadzili na Ziemi przed kosmiczną wyprawą. Jest jednak moment, w którym pojawia się deklaracja zmian. Jak się kończy?

Aby się tego dowiedzieć, musicie przeczytać „Jełopiadę” i chciałabym wierzyć, że ktoś z Was będzie potrafił po lekturze odpowiedzieć na pytanie, jaki tkwi w tym utworze sens?
tylkorelaks.pl