krew się leje - jak u Tarantino • mózgi bryzgają - jak u Tarantino • i obsada z najwyższej półki - jak u Tarantino • czego chcieć więcej? • Genialny film, perfekcyjny. • Przemyślany, zrealizowany z największą precyzją co do każdego szczegółu. • i klimat westernu

Władysław Bartoszewski w 93 wesołych odsłonach. W 93 nieziemskich sytuacjach, które nie jednego postawiłyby w zażenowaniu i konsternacji lecz nie samego pana Władysława ☺ • Szukasz leku na swoje złe samopoczucie? Przeczytaj choć jedną stronę. Szukasz radości w szarym dniu? Brak ci energii do zrobienia choćby kroku? Przeczytaj o szybkim Bartoszewskim, który był zawsze w biegu, w pędzie, zawsze do przodu parl, działal, mówił, pracował. Ale mimo swojej prędkości...tego tempa...zawsze mówił mądrze, taktownie, rozważnie..a czasem i zabawnie. • Człowiek, który przezyl Auschwitz i więzienie i który był częstokroć szkalowany i opluwany. człowiek, którego mądrości zachowały się do dziś. Człowiek, który po swojej śmierci zostawił pustkę. • Niesamowita osobowość. Rozum. Pasja życia, działania, mówienia. • Wielki człowiek w szczupłym ciele

Jak zawsze mądry, prawdziwy i jakże celny. • W słowa. • W opinie. • W sens życia teraz i życia po. • Umieranie, śmierć. Trzeba oswoić, zaprzyjaźnić się z nimi, a nawet ... opanować jako coś oczywistego. • Bo kto ma trudniej umierając, wierzący czy niewierzący? • Ks. odpowiada... Ani wierzący, ani niewierzący. Najtrudniej ma ten, kto jest kochany.

Mistrzostwo aktorskie i filmowe. • Fabuła ciągle odkrywa nowe wątki, nie wiadomo jaki będzie kolejny krok, kolejna scena, kolejna kłótnia... • Aktorzy grają na najwyższym poziomie. Patrzysz i nie możesz się oderwać. Śledzisz ich kroki, patrzysz im w oczy i starasz się jakoś odosobnić, a nie da się. Żałujesz dorosłego syna, który zawsze odtrącony nie może sobie ułożyć życia popadając w alkoholizm. Żałujesz młodej dziewczyny, tak zdolnej i mądrej, a jednak zagubionej w końcowym efekcie tragedii jaka ją dotknęła. • Po co dorosły facet rozgrzebuje przeszłe dzieje? Czy nie lepiej zamilczeć do grobowej deski? • A może jednak rację ma, że oczyszcza atmosferę i samego siebie? Że chce sobie pomóc skoro nikt nie chce wyciągnąć do niego ręki? • Paul Schneider, aktor którego zaczęłam uwielbiać. W tym filmie szczery, prawdziwy, autentyczny. Genialny.

Druga część filmu Jak w Niebie - i cóż. Pierwsza wersja jest o niebo lepsza i ciekawsza. Surowy klimat północy, zimno, chłód, a to wszystko widać i czuć. Tutaj, po wielu latach od pierwszej części nakręcono kolejną. I klapa. Szkoda. Aktorzy ciągną wątki sprzed lat budując historię lecz próżny to trud. • Brakło czegoś. • A szkoda, bo jakże przewidywalny jest ten film. Jakże prosty. Bark zaskoczeń, niespodzianek czy choćby jakiś ekscytujących momentów. Nic.