Książka mnie zachwyciła. Krótka ale bardzo głęboka. Niektóre przemyślenia głównego bohatera miałam gdzieś w głowie i w końcu zostały nazwane. Moja konkluzja: nie ważne w jakiej części globu się znajdujemy, wszyscy mamy te same problemy, lęki, pragnienia. • Serdecznie polecam.

Do tej książki trzeba mieć trochę cierpliwości, ale ta cierpliwość zostaje wynagrodzona. Piękna historia, mimo że dotyka strasznych tragedii zbrodni i cierpienia, daje dużo nadziei. Że człowiek jest silny, że życie jest piękne. Zakończenie - a zakończenie rozłożyło mnie na łopatki. • Jedna z lepszych powieści jakie czytałam.

Bardzo bym chciała, żeby moja ocena tej książki skłoniła choć jedną osobę do przeczytania Wilczej rzeki. Samotna kobieta, matka boryka się z pandemiczną rzeczywistością. Jej ogromna wrażliwość artystki czasami przeszkadza, ale czasami pomaga. Ciemne strony życia pokonuje nadzieją, miłością i zachwytem. Chroni to co najcenniejsze, za wszelką cenę. Ma nadzieję, ma swój świat, wyobraźnię dlatego przetrwa, tego jej życzyłam, byłam bardzo za nią. Serdecznie polecam.

Jedna z książek, o których będę pamiętać nawet po latach. O czym jest ? Życie, po prostu życie. Ciągła pogoń za marzeniami, walka z przeciwnościami losu. Postacie, a zwłaszcza główna bohaterka urzekły mnie. Siła tej kobiety dodała mi otuchy, pozwoliła popatrzeć na własne problemy jej oczami i to pomogło. Jednym słowem serdecznie polecam.

Pięknie opowiedziana historia. Książka porusza trudny temat choroby osoby bliskiej i kochanej oraz problem trudnych relacji matki i nastoletniego syna. Uświadamia nam jak piękne jest codzienne, proste życie. Ile szczęścia daje spacer, pobyt na pustej plaży, zwykły posiłek, słońce zaglądające przez okno, zakupy na targu, czyjś uśmiech. Szkoda, że większość nastoletnich chłopców nigdy tej książki nie przeczyta. Bo to książka dla matek w średnim wieku, ale także dla synów, którzy mają przed sobą całe życie i są teraz pewni, że wiedzą wszystko...