Piękna a zarazem przykra historia miłośći dwoja ludzi. 50-letniego mężczyzny i 70 letniej kobiety. Skrzywdzony przez zdradę małżonki, rezygnuje z dotychczasowego świata. Zabiera plecak i wyjeżdża szukać siebie i sensu życia. W końcu zwalnia i przestaje się liczyć tylko praca i pieniądze, zaczyna robić to co kocha- wraca do malarstwa jako bezdomny. Ona- niewidoma kobieta, która przez własną ślepotę spowodowaną przykrymi wydarzeniami z dzieciństwa, zamknęła się w swoim bezpiecznym świecie. Historia pięknej miłości która rodzi się między starszą kobietą i młodszym o 20 lat od niej mężczyzny. Cudownie opisana przez autora. Wspaniała, czysta, bezinteresowna miłość, która wciąga odbiorcę z każdą przeczytaną stroną jeszcze bardziej. Chwilami przygnębiająca. Zwraca uwagę,na to co ważne w życiu. Abyśmy nie popadali w wir pracy, pieniędzy,aby życie to nie był tylko "wyścig szczurów". Z drugiej strony pokazane prawdziwe, szczere uczucie miłości, które rodzi się nie z oceny wyglądu fizycznego drugiej osoby. Uczucie nieskazitelne, które rodzi się z każdym kolejnym dniem, kiedy nasza niewidoma ma okazję bliżej poznać poznanego na ulicy bezdomnego artystę.