Autor relacjonował w latach dziewięćdziesiątych proces Adama Humera (wicedyrektora Departamentu Śledczego w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego) i oficerów śledczych UB. Siadał w jednej sali sądowej z ofiarami i ich katami. Jednym i drugim na korytarzu mówił „dzień dobry”. Podwładni i ofiary Humera, to były nadal dwa różne światy, które łączyło tylko jedno: wszyscy byli w podeszłym wieku, wszyscy schorowani. Kim byliby oskarżeni, gdyby nie komunistyczna Polska? • Autor, młodszy od uczestników zdarzeń o pół wieku, chciał zobaczyć tych, którzy tworzyli najbrutalniejszy epizod powojennej historii, porozmawiać zanim będzie za późno. „Bałem się ich. Bałem się stawać przed ich drzwiami. Bałem się, choć wiedziałem, że to starzy ludzie. Wciąż jednak myślałem, że musi w nich drzemać coś strasznego, co tylko czeka na moment, aby się ujawnić. • Myliłem się. Jedyne, o czym gotowi byli mówić, to o swoich zawałach, wylewach i wrzodach na dwunastnicy. • Przestałem się ich bać”. • W wolnej Polsce po 1989 r. proces Humera stał się symbolem sądowych rozliczeń z pierwszym powojennym okresem komunizmu.

Z fikcyjnej fabuły kryminalnej dowiedziałam się o prawdziwym Projekcie Manhattan i Oak Ridge, a także o chorobie popromiennej i wpływie promieniowania na zdrowie. Jestem mądrzejsza o tę wiedzę.

Szpilki, balerinki, trampki, klapki, sandałki, kozaki… Jak wybierać? Z czym je nosić? Co robić, gdy buty przemokły? Co jest lepsze do pielęgnacji butów damskich, a co do męskich? Jest tu dosłownie „Wszystko o butach” – jak w podtytule.

Książkę połknęłam w jeden wieczór, ale… czuję ogromny niedosyt z powodu braku epilogu.

Przejmująca książka. Nie bez powodu dedykowana jest „Dzieciom, które stały się ofiarami przemocy, szczególnie tym, o których nie wiemy”. Billy Milligan doświadczył tego ze strony ojczyma i ktoś inny musiał przejąć jego ból… Był pierwszym człowiekiem w historii Stanów Zjednoczonych, którego uniewinniono z popełnienia przestępstw z powodu osobowości wielorakiej. Każdy, kto podchodzi do tego sceptycznie, powinien przeczytać tę książkę – wtedy zrozumie i uwierzy. Tak jak obrońcy, czy prokurator, którzy myśląc, że zdemaskują oszusta, ze zdumieniem oglądali przechodzenie jednej osobowości w drugą, jakby widzieli i słyszeli zupełnie nową osobę. Niejedna łza popłynęła mi po twarzy, kiedy wczuwałam się w jego położenie. Było mi żal tego człowieka. „Składał się” z 24 osób – różnej płci, wieku, narodowości, charakteru i umiejętności, które w zależności od okoliczności „wychodziły na świat”. Nieprawdopodobne, do czego zdolna jest ludzka psychika. • „- (…) jak by się pan poczuł, gdyby wszyscy mogli sobie poczytać o pańskim życiu? • Billy zmarszczył brwi. • - Uważam, że ludzie powinni się dowiedzieć. Bo wtedy by zrozumieli, do czego może doprowadzić maltretowanie dzieci.”