Druga część serii „Horyzonty życia” to kontynuacja opowieści o losach poznanych już bohaterów. • Matylda z Władysławem tworzą szczęśliwe małżeństwo i wspólnie cieszą się wnuczką Amelką a sprawy mieszkańców w związku z pełniącymi obowiązkami traktują z należytym poważaniem i szacunkiem. Tylko nowy mieszkaniec Pobierowa Antoni Woźnica stara się za wszelką cenę skonfliktować mieszkańców z wójtem Matuszewskim co mało nie doprowadziło do tragedii. Czy mądrość pani sołtys i troska o męża rozwiąże ten problem ? • Z kolei Aldona z Michałem spodziewają się dziecka, Michała przerastają obowiązki związane z rodziną i odpowiedzialność. Czuje swoje powołanie pomagając bezdomnym oraz więźniom, zbliża się czas dokonania wyboru, Aldona ma wymarzoną córeczkę……. jakiego wyboru dokona Michał ? • Natomiast Zoję i Ryszarda doświadczenia życiowe i tragedie zbliżyły do siebie emocjonalnie i duchowo. Zoja niespodziewanie otrzymuje spadek po nieznanej krewnej, podejmują wspólną decyzję i kupują domek niedaleko Pobierowa. Okazuje się iż teren działki kryje w sobie tajemnicę z przeszłości. • Jest więc w tej książce tajemnica , intrygujące postacie , feministki i samo życie. • Czekam na ukazanie się kolejnej części a tymczasem polecam tym co lubia powieści obyczajowe i nie tylko :)

Pierwsza część sagi „Jabłoniowy sad” pozostawiła wiele pytań bez odpowiedzi. Miałam to szczęście przeczytać „z biegu” drugą część i śledzić dalsze losy rodziny Zagórskich. • Tytułowy jabłoniowy sad ucierpiał podczas potężnej burzy, zniszczone zostały owoce, część drzewostanu oraz warzywniak. Do tej pory sad, księgarnia i dom stanowiła bezpieczną przystań dla całej rodziny w której można było znaleźć pocieszenie . Potrafili pielęgnować swoje uczucia i radość życia. Sytuacja się zmienia, po wielu latach względnej stabilności, następują nieprzewidziane zwroty akcji. A wszystko zaczyna się, kiedy brat Alfred upomniał się o swoją część majątku. Jan postawił uporządkować i posprzątać historie stawiając na odwagę i prawdę. • „O rodzinę zawsze warto zawalczyć.” • Pierwszym posunięciem Jana jest pojednanie z Leszkiem , dawnym przyjacielem. Sprawa ciągnęła się latami i nic nie zapowiadało rychłego końca, bez pojednania z Leszkiem smak sukcesu i szczęścia nie jest ten sam. Podczas rozmowy padają ostre i przykre słowa, uświadamia jednak Janowi , że nie jest ważne to co się posiada , ważniejsze jest to co ma się w sobie. • „To jest w Tobie a nie w jakiejś głupiej księgarni”. • Czy Jan poświeci księgarnię aby pokryć żądania brata? Ale to nie wszystko, Anielka najmłodsza z córek oraz Maryla najstarsza, również postanowiły wziąć sprawy w swoje ręce i zawalczyć o szczęście dzieci i własne. Jak to u Zagórskich rodzice wspierają córki , wskazując głębsze znaczenie prozy życia i tych momentów, kiedy nie wszystko jest doskonałe. • Czekam z niecierpliwością na część trzecią o mocno sugestywnym tytule „Spełnione marzenia”. Podsumowując, zachęcam do przeczytania tej książki, to dobra powieść obyczajowa. • POLECAM !!!

Zafascynowała mnie ta mądra, ciepła i motywująca powieść. • Przeczytałam ją w przededniu Dnia Matki a że moja mama miała na imię Krystyna jak autorka , urzekła mnie tym bardziej. • Kolejną część sagi zaczynam czytać już dzisiaj i z niec­ierp­liwo­ścią­ będę czekała na następną . • POLECAM !!!

„Horyzonty uczuć” to pierwsza część serii , druga czeka do przeczytania, książki niewielkiej objętości ale za to pełnej treści. Napisana lekkim i wyrazistym stylem w prostym, oszczędnym języku przedstawia trudne relacje międzyludzkie, daje nadzieję na zmianę i lepsze jutro. • Bohaterzy tej książki to kilkoro pensjonariuszy pensjonatu w Pobierowie oraz jego właścicielka Matylda. Każde z nich ma w swoim bagażu sporo doświadczeń życiowych, problemów które czekają na rozwiązanie, życiowych epizodów dotyczących choroby, miłości, porażek. A to wszystko dzieje się w uroczej scenerii nadmorskiej miejscowości, gdzie klimat i nastrój sprzyja rozwiązywaniu najtrudniejszych problemów . • Końcówka książki mile mnie zaskoczyła, zachęcam do przeczytania :)

Ta książka nie jest typową autobiografią, autorka kreśli na jej stronach historię swego dzieciństwa, okresu dorastania i dojrzewania, bardziej barwną i ciekawą niż przeciętnego równolatka. Będąc ukochaną córka „takiego” ojca miała możliwość kontaktu z ciekawymi osobistościami z różnych zakątków świata. Mimo okoliczności pozostała osobą normalną w kontaktach z rówieśnikami i dorosłym życiu. Postawiła sobie za cel wybór odpowiedniej drogi życia, własnej drogi, aby oddzielić od siebie przeszłość. • Cyt. „Od przeszłości nie da się uciec – ale można ją od siebie oddzielić”/ • Książka podobała mi się , dobrze się czyta. Krótkie rozdziały, sporo humoru i widoczny dystans do siebie czyni Panią Monikę osobą interesującą i sympatyczną . • Zachęcam do przeczytania, naprawdę warto :)