Towarzyszka panienka

• 

  Zagórów BPMiG
  Osoba żyjąca nieustannie z poczuciem, że wszyscy inni naokoło mogą o niej rozprawiać, ferować wyroki i etykietować z wyjątkiem jej samej – powie w końcu dość. To zwyczajnie ludzkie, dlatego dla mnie książka Moniki Jaruzelskiej nie potrzebuje dodatkowego uzasadnienia. Punktem wyjścia jest przecież dobrze nam znana sytuacja gombrowiczowska: być głupim tylko dlatego, że głupi mają cię za głupiego. Nawet jeśli ktoś nie czeka na „Kronosa” z wypiekami na twarzy, to niechęć do przyprawiania gęby w ramach terroru tzw. opinii publicznej nie jest mu raczej obca. • Pełny tekst recenzji pod linkiem [Link] • Katarzyna Nowicka • BPMiG w Zagórowie

  +2 wyrafinowana
• 

  Donata.Anna.Kosowska
  Ta książka nie jest typową autobiografią, autorka kreśli na jej stronach historię swego dzieciństwa, okresu dorastania i dojrzewania, bardziej barwną i ciekawą niż przeciętnego równolatka. Będąc ukochaną córka „takiego” ojca miała możliwość kontaktu z ciekawymi osobistościami z różnych zakątków świata. Mimo okoliczności pozostała osobą normalną w kontaktach z rówieśnikami i dorosłym życiu. Postawiła sobie za cel wybór odpowiedniej drogi życia, własnej drogi, aby oddzielić od siebie przeszłość. • Cyt. „Od przeszłości nie da się uciec – ale można ją od siebie oddzielić”/ • Książka podobała mi się , dobrze się czyta. Krótkie rozdziały, sporo humoru i widoczny dystans do siebie czyni Panią Monikę osobą interesującą i sympatyczną . • Zachęcam do przeczytania, naprawdę warto :)
• 

  maria_jeske
  Bardzo podobała mi się książka ''Towarzyszka panienka'' czekałam na nią w kolejce i się doczekałam. Ciężko jest być córką znanej osoby i jeszcze tak konwersyjnej. Ja jestem żoną wojskowego i rozumie ja w jej dzieciństwie. Czytałam wcześniej jej drugą książkę "Rodzina'' i obie są dobre. Czekam na następną pani Moniko.
• 

  kamalina
  Bardzo ciekawa książka, warto przeczytać.

Brak wątków