Co za historia!!! "Trefny Mikołaj" to doskonała dete­ktyw­isty­czna­ opowieść dla dzieciaków. Artur Gębka wykonał kawał dobrej roboty. • Jest zimowy, mroźny wieczór gdy nagle z nieba nie wiedzieć czemu spada ogromny wór z prezentami. Inspektor Barszcz nie ma absolutnie żadnych wątpliwości. Wór zgubił Święty Mikołaj. Ale jak? Co tu począć? Świąt nie będzie? W jaki sposób dzieci otrzymają wymarzone podarki? Przecież nie można zajrzeć do wnętrza paczek. Zresztą, a skąd wiadomo co jest dla kogo? No i zgrzyt. Trzeba błyskawicznie coś z tym zrobić. Jak znaleźć właściwego Świętego Mikołaja, a wyzbyć się oszustów? Na ogłoszenie odpowiada wielu kandydatów. Co każdy z nich ma do powiedzenia? Który z Mikołajów okaże się zwyczajnym przebierańcem, a który tym właściwym? W śledztwo zaangażowana zostaje siedmioletnia Klara, która o świętach wie absolutnie wszystko i pomoże inspektor Barszcz w rozwiązaniu tej arcytrudnej zagadki... • Co jest tak naprawdę fajnego w tej lekturze? A no to, że w śledztwo całym sobą może zaangażować się najmłodszy czytelnik i być rzeczywiście prawdziwym detektywem. Bo kto o Świętymi Mikołaju posiada największy zasób informacji, jak nie dzieci właśnie? Konstrukcja fabularna książki ma formę przesłuchania. Poszczególni Mikołaje wypytywani są o pewne sprawy związane z miejscem zamieszkania, procesem pakowania i rozdawania prezentów najmłodszym, o to co lubią, a czego nie znoszą... I tylko czekać na informacje niezgodne z prawdą... A tych nie brakuje. Świetna sprawa. Dzięki takiej formule młody czytelnik słucha książki z ogromną uwagą i zaangażowaniem, jednocześnie ciesząc się, że jest swego rodzaju dete­ktyw­isty­czny­m specjalistą w tym "Śledztwie od Święta". Jak dla mnie genialna rzecz. Polecam ;)

"O kurza twarz" to już druga odsłona kurzych opowieści pani Bednarek. Tym razem pięcioosobowa rodzina Ogórków z całym dobrodziejstwem swego inwentarza wybiera się na wakacje. Rzecz oczywista temperamentne kurki muszą pojechać razem z nimi. Jadą zatem do kurortu, bo tylko w kurorcie kurom będzie się wiodło jak we własnym domu. Okazuje się że w niejakiej Ulęgałce Górnej jest wprost niebiańsko. Kury mają tu szczególne prawa, zatem absolutnie nigdzie nie byłoby im lepiej niż właśnie tu, w Kurorcie Kameralnym. Rodzinę Ogórków na swym zasłużonym urlopie spotyka naprawdę wiele przygód, a ich kury przede wszystkim. Oj dzieje się bardzo wiele. Kury bawią się w wodne ratowniczki, wysłuchują "treli" pewnej śpiewaczki operowej w wyniku czego udaje im się nawet znieść najprawdziwsze jajka. Poznają także pewną przebiegłą kocicę, która jest w konflikcie z (UWAGA) szczekającym kogutem. Te niewiarygodne wręcz historie dostarczą Wam mnóstwa śmiechu i dodadzą pozytywnej energii. Gorąco wszystkim polecam, bo bezapelacyjnie warto tą książkę przeczytać ;)

Dziwnym zrządzeniem losu pewnego dnia państwo Ogórkowie stają się posiadaczami czterech niezwykłych kur typu brahma. Augusta, Hildegarda, Belka i Żaneta bardzo szybko zjednują sobie serca wszystkich domowników. Jednak jedyną osobą, która pojmuje ich język jest Wojtek i to właśnie on wraz z kurami do spółki często ratują z opresji pozostałych członków rodziny. Z zawadiackimi kurami śmiechu jest co nie miara. Zwierzęta są urocze, inteligentne, bardzo wyraziste i charakterne. Z drugiej strony w rodzinie Ogórków każdy jest nietuzinkowy, na swój sposób oryginalny i niep­rzew­idyw­alny­ w swym działaniu. Zatem wszyscy pasują do siebie wprost idealnie. Na dodatek w ich towarzystwie na pewno nie przyjdzie Wam się nudzić, jest interesująco, intrygująco i zawrotnie szybko. Dobra zabawa gwarantowana. A może dzięki lekturze sami skusicie się na udomowienie jakichś kurek... ;) Ja jestem niemalże o krok od podjęcia właśnie takiej decyzji ;P

Tym razem w drzwiach biura dete­ktyw­isty­czne­go Tomusia Orkiszka i jego partnerów staje niezwykle interesujący gość... To magik, ale niezupełnie prawdziwy. Okazuje się, że jest on aktorem w pobliskim teatrze i ewidentnie ma problem, który wymaga przeprowadzenia szybkiego, aczkolwiek bardzo wnikliwego i dyskretnego śledztwa. Tomuś wraz z Kicią, Euzebiuszem i Klotyldą podejmują wyzwanie, wcielają się w aktorów i zaczynają swą inwigilację na deskach teatru. Tomuś z takimi partnerami z pewnością znajdzie winnego, któremu spodobało się płatanie figla teatralnemu magikowi... • Dete­ktyw­isty­czne­ historie o Tomusiu napisane przez Agnieszkę Stelmaszyk są interesujące. Z punktu widzenia osoby dorosłej widzę w nich jednak drobne mankamenty. Momentami zbyt dużo jest w nich gadania dla samego gadania, a zbyt mało akcji. Na dodatek często z tego gadania nic wiążącego dla rozwiązania danej zagadki nie wynika, a za moment rozwiązanie spada praktycznie na Tomusia niczym grom z jasnego nieba i już jest po akcji. Także brak w tych historiach logicznego ciągu przyczynowo skutkowego, który mógłby naprowadzić małego czytelnika do rozwiązania, o którym dowiaduje się kończąc lekturę. Ale jednak trudno jest się tego domyślić nawet dorosłej osobie. Dlaczego to był ten, a nie tamten... Hmmm... Pod tym względem książki te słabo wypadają w mojej ocenie. Są jednak lepsze historie dete­ktyw­isty­czne­ dla dzieci na naszym rynku wydawniczym, niż te pani Stelmaszyk...

Tym razem tata Oli urządza popisy jako nadaktywny kibic. Kibicuje oczywiście swojej córce Oli, którą namówił do gry w piłkę nożną. Bo Ola zdaje się mieć talent do "nogi". I jak to z tatą Oli bywa jest bardzo zaangażowany w treningi swego dziecka. Jest też najgłośniejszym kibicem i co najgorsze zaczyna wnikać zbyt mocno w taktykę opracowaną przez trenera zespołu piłkarskiego, do którego przynależy Ola. Przed dziewczynami ważny mecz. Dobrze byłoby, gdyby dały z siebie wszystko, ale czy tak się stanie? Może jak tata przestanie w końcu je rozpraszać to coś z tego pozytywnego wyniknie, a może wcale nie...? Hmmm... Przeczytajcie najlepiej sami, jak zakończyła się kariera Oli jako piłkarki ;) No bo z takim tatą to zwyczajnie nie mogło się udać...