„Porwanie” jest pierwszą częścią serii o wdzięcznym tytule: „Szkoła Detektywów Emila Wykopka”. • Kordula, Benio, siostry Turkocińskie – Misia i Wisia oraz Maurycy uczą się w najwyższej klasie owej Szkoły Detektywów. Lekcje są porywające, a najwspanialszym wykładowcą profesor Emil Wykopek. Ale, ale, profesor, uosobienie punktualności, nie pojawia się po przerwie obiadowej. Nagranie na kamerach monitoringu objawia straszną prawdę – profesor został porwany! • Piątka prymusów jednak nie upada na duchu. Dzieci wszczynają śledztwo i podążają rozmaitymi torpami, by na końcu dać się… aresztować. • Sympatyczna powieść dete­ktyw­isty­czna­ dla dzieci. Taka do połknięcia na raz.

Najnowsza powieść Emilii Kiereś, już szósta w dorobku tej obiecującej autorki. Poprzez bohaterów nawiązuje do „Kwadransa” i podobnie jak „Kwadrans” mierzy się z tematem względności czasu. Tym razem bohaterowie przypadkowo mają możliwość zajrzeć w przeszłość i przyszłość. • Nastoletni Hubert, końcem sierpnia 1939 roku, przypadkowo znajduje błękitne szkiełko. Z pomocą wuja – zegarmistrza Jeremiego – dopasowuje szkiełko do obiektywu aparatu fotograficznego. I jakież jego zdumienie, gdyż to co widać przez obiektyw ze szkiełkiem jest postarzone o dobre dziesięciolecia. A gdy niechcący odwraca szkiełko na drugą stronę – tak, wtedy widać przyszłość. • Latem 2012 roku Weronika i Karol znajdują tajemnicze zdjęcia i stary aparat, w którym wciąż jest klisza! Wywołują ją i… czy to możliwe, aby to oni sami byli na tych zdjęciach?! • Mityczne mojry plotą nici żywota, a czasem, choć im tego nie wolno, zdarza im się uronić łzę nad ludzkim losem. Czy doprowadzą do spotkania Huberta z Weroniką i Karolem? Przeczytajcie, a dowiecie się, jak to się wszystko skończy.

Autorzy przedstawiają poczet około stu pięćdziesięciu znamienitych postaci, bardziej lub mniej zasłużonych dla Ojczyzny. Łączy ich jedno – po śmierci ich serca zostały wyjęte z ciał i pochowane z honorami w miejscach najbliższych zmarłej osobie. • Znajdziemy tu m.in. Władysława Jagiełłę, królową Bonę, Jana II Sobieskiego, królową Marysieńkę, Augusta II Mocnego, Jana Kajetana Jabłonowskiego, Marię Leszczyńską, Stanisława Konarskiego, ostatniego króla Stanisława Augusta, Hugona Kołłątaja, Tadeusza Czackiego, Fryderyka Chopina, Ignacego Jana Paderewskiego. Często historie pochówku są dramatyczne, dalsze losy oddzielonych serc niepewne, wiele zaginęło z wichrem historii. • Bardzo ciekawa pozycja. Zamiast posłowia zamieszczono wywiady ze specjalistami kardiologami i kard­ioch­irur­gami­.

Świetna powieść dete­ktyw­isty­czna­ dla dzieci. • Przyjaciele: bliźniaczki Misia i Wisia, Kordula, Benio i Maurycy mają przyjemność uczestniczyć w balu piłkarzy. Misia i Wisia przypadkiem uratowały słynnego napastnika lokalnej drużyny piłkarskiej, Rexa „Rogala” Rozwielickiego, i to tuż przed decydującym meczem o Puchar Ligi. Wdzięczny piłkarz załatwił dzieciom zaproszenia na bal. A na balu – wystawnym i pełnym nie tylko wszelakich smakołyków ale i śmietanki sportowo-towarzyskiej – nagle znika Puchar Ligi. Natychmiastowe dochodzenie policji nie przynosi rezultatu. Sprawca żąda okupu. Dzieci ze swym mentorem, prof. Emilem Wykopkiem, prowadzą własne śledztwo – trzeba dodać, że z powodzeniem. • Wartka akcja, świetne ilustracje. Dobra zabawa na jedno popołudnie.

Antonina Żabińska (1908–1971), żona dyrektora warszawskiego ZOO, Jana Żabińskiego, w swoich wspomnieniach skupia się na latach wojennych. • ZOO powstało w 1928 roku na 40 hektarach w centrum Warszawy. Po wprowadzeniu w krótką historię stworzenia i kształtowania ogrodu zgodnie z najnowszymi ówcześnie trendami następuje właściwy pamiętnik autorki. Wraz z wybuchem wojny zaistniała konieczność zastrzelenia wielkich drapieżników. Po wkroczeniu Niemców do Warszawy pozostałe najcenniejsze okazy okupanci skierowali do ogrodów w Rzeszy, resztę przeznaczyli na odstrzał. • Żabińska sugestywnie opisuje bombardowania i oblężenie stolicy, kapitulację oraz ciężkie lata okupacji, powstańczą Warszawę, widzianą z terenu ZOO, dramatyczną ewakuację we wrześniu 1944 roku. Na sprawy wojenne nakłada się codzienna walka o byt, zaradne gospodarowanie, kontakty z rodziną, przyjaciółmi, ratowanie Żydów. Natomiast to co następuje od lata 1944 roku, z własowcem (czule wspominającym matkę, żonę, córkę…) na czele, to już należałoby między bajki włożyć.