Są takie miejsca, w których czas jest względny. Przekonali się o tym bohaterowie powieści Emilii Kiereś pt. „Kwadrans”. • Jeremi i Filip mieszkają w tym samym pokoju, ale dzieli ich sto lat. Nastoletni Jeremi terminuje u zegarmistrza, pragnie jak najszybciej zacząć zarabiać, aby odciążyć matkę, na której barki po śmierci ojca spoczął ciężar utrzymania rodziny. Martwi się też młodszą siostrą, chorą na serce. Jeremi bardzo boi się, że siostra wkrótce umrze i nieustająco myśli nad tym, jak ją wyleczyć. Pewnej nocy, wiedziony dziwnym przeczuciem, wzmożonym odgłosem tykania zegarów, trafia do tajemniczej posesji wypełnionej zegarami ludzkich żywotów. Zegarmistrz Zegarmistrzów pozwala chłopcu obejrzeć zegar Ludwiki. Jeremi potajemnie wynosi zegar, pewny, że potrafi wyregulować jego mechanizm. Jednak nie takie to proste. A gdy chłopiec szuka pomocy u swego mistrza – zegar w tajemniczy sposób znika. • Sto lat później znajduje go Filip w sklepie z antykami. I on słyszy dziwne tykanie zegarów, zaś w skrytce w swoim pokoju natrafia na dziwny kluczyk idealnie pasujący właśnie do nowego nabytku. • Czy uda się uratować Ludwikę? Przeczytajcie, a się przekonacie. Tajemnicza, niespiesznie opowiadana historia z obiecującym zakończeniem. To czwarta powieść w dorobku pisarskim Emilii Kiereś, osobiście przez nią zilustrowana.

Najpóźniejsza i, moim zdaniem, najbardziej dojrzała powieść poczytnej angielskiej pisarki, Rosamunde Pilcher. • Oskar Blundell stracił nagle żonę i ukochaną jedyną córkę. Musi też opuścić dom, w którym do tej pory mieszkał. Dla niego życie się skończyło. Ma 67 lat, niewiele pieniędzy, stracił też zainteresowanie życiową pasją – muzyką. Jedyne co do niego należy to połowa domu w miasteczku Creagan na północy Szkocji. W końcu postanawia tam wyjechać, ale zaprasza do towarzystwa Elfridę Phipps, emerytowaną aktorkę, która nie tak dawno zaprzyjaźniła się z Oskarem i jego rodziną. Elfrida zgadza się wesprzeć przyjaciela w tym trudnym czasie. Pomaga zorganizować mu gospodarstwo i w krótkim czasie posępny dom w Creagan zamienia się w przytulny azyl. • Solidna porcja dobrej prozy.

Joanna Siedlecka, studiując szczegółowo powoli odtajniane archiwa bezpieki, przejęte przez Instytut Pamięci Narodowej, nakreśliła losy pisarzy powojennych, repr­esjo­nowa­nych­ przez władze komunistyczne. Donosy, raporty z przesłuchań i obserwacji przeplatane są relacjami i wspomnieniami przyjaciół, rodziny i znajomych po piórze. • Znajdziemy tu opisanych następujących twórców: Wojciecha Bąka, Jerzego Brauna, Stefana Łosia, Władysława Grabskiego, Heleny Zakrzewskiej, Jerzego Szaniawskiego, Jerzego Kornackiego, Jerzego Zawieyskiego, Melchiora Wańkowicza, Januarego Grzędzińskiego, Pawła Jasienicy, Ireneusza Iredyńskiego i Jacka Bierezina. • Książka fascynująca, napisana żywym językiem. Czyta się ją jak niemal powieść sensacyjną. Wzbogacona licznymi zdjęciami opisywanych osób oraz dokumentów.

Poeci polskiego baroku, tom II, opracowały: Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska • W drugim tomie doskonale opracowanego wydania Poetów polskiego baroku w serii „Biblioteka poezji i prozy” znajdziemy następujących autorów: Wacław Potocki, Stanisław Morsztyn, Jan Gawiński, Klemens Bolesławiusz, Stanisław Jan Niewierski, Jakub Boczyłowic, Franciszek Józef Cezary, Józef Jan Wadowski, Jakub Kazimierz Haur, Stanisław Makowiecki, Daniel Bratkowski, Sambor Miłoszowski, Wespazjan Kochowski, Miron Kostyn, Samuel Leszczyński, Jan Andrzej Żydowski, Stanisław Samuel Szemiot, Stanisław Herakliusz Lubomirski, Jakub Teodor Trembecki, Krzysztof Niemirycz, Mateusz Ignacy Kuligowski, Mikołaj Aleksander Schedel, Anna Stanisławska, Adam Korczyński, Piotr Franciszek Alojzy Łoski, Wojciech Stanisław Chróściński, Franciszek Gościecki, Dominik Rudnicki, Antoni Sebastian Dembowski, Karol Mikołaj Juniewicz, Adam Jan Michał Kępski, Jan Skorski, Elżbieta Drużbacka, Jan Kajetan Jabłonowski, Józef Andrzej Załuski, Franciszka Urszula Radziwiłłowa, Wacław Rzewuski, Józef Baka, Udalryk Krzysztof Radziwiłł, Józef Epifani Minasowicz. Dodatkowo pokaźny wybór tekstów anonimowych. Przy każdym autorze umieszczono krótki życiorys. W obszernym komentarzu na końcu książki zamieszczono szczegółowe przypisy oraz słownik mitologiczny – niezbędny wręcz przy lekturze staropolskich tekstów.

Sezon na zielone kasztany to właściwie zbiór jedenastu opowiadań. W każdym inna postać jest głównym bohaterem. Łączy ich jedna szkoła, wspólne zajęcia, czasem sąsiedztwo. Są tu opowiadania tradycyjne, w formie listów, wpisów do dzienniczka, a nawet monologu-wyznania. Poznamy historie nastolatków, ich kłopoty rodzinne, nietrwałe przyjaźnie, skryte pragnienia, nierzadko tragedie. Z nieszczęściem, problemami często muszą sami się uporać, sporo czasu upłynie zanim dostrzegą najbliższą przyjazną duszę i zdecydują się na ryzyko nowej przyjaźni. • Ciekawe, życiowe, dobrze się czyta.