Opierając się na archiwalnych dokumentach i relacjach świadków Thomas Lane przedstawia losy przymusowo wysiedlonych podczas II Wojny Światowej Polaków i Bałtów. Ludzi, którym polityka deportacyjna nazistów i komunistow zrujnowała życie i którzy tracąc całe majątki zmuszeni byli do rozpoczęcia wszystkiego od nowa. Obozy koncentracyjne, obozy pracy i głód, choroby oraz śmierć nierozerwalnie z nimi związane pojawiają się w każdej relacji. Spora część pracy poświęcona jest też powojennym losom uchodźców. Nadszedł czas kiedy musięli podjąć decyzję: co dalej? Do kraju powrócili głownie ci, którym udało się przeżyć okupację niemiecką, ci którzy przeżyli okupację sowiecką raczej rzadko decydowali się na ten krok, wiedząc co oznacza komunizm.Lane dokonuje również porównania systemów i stawiając między nimi znak równości twierdzi, że nie ma żadnej róznicy między zbrodniami nazizmu i komunizmu. Książka ciekawa. Polecam.

W jaki sposób pochodzący z szanowanej katolickiej rodziny, zwyczajny, pełen kompleksów i słabości chłopiec zostaje jednym z przywódców III Rzeszy? Na to i wiele innych pytań odpowiada wybitny niemiecki historyk Peter Longerich w książce "Himmler.Buchalter śmierci". Autor z niesamowitą precyzją opisuje każdy z okresów życia Heinricha Himmlera rozpoczynając od wczesnego dzieciństwa poprzez lata młodzieńcze, mające chyba największy wpływ na rozwój jego właściwie banalnej osobowości.Następnie przedstawia go jako szefa SS, gestapo i policji, ministra spraw wewnętrznych i twórcę systemu obozów koncentracyjnych, aż do momentu upadku.Opisuje dziwactwa Himmlera, zainteresowanie okultyzmem, fantazje o nowej religii,przestrzeni życiowej na wschodzie i teoriach rasowych. • Wybitna pozycja o jednym z największych karierowiczów na świecie, do której podobno autor zbierał materiały przez 10 lat.Warto było.Te 960 stron czyta się jednym tchem.

Autor książki Jerzy Bielecki, aresztowany podczas próby ucieczki na Węgry i osadzony w tarnowskim więzieniu, 14 czerwca 1940 roku został przewieziony pierwszym masowym transportem do Auschwitz.Miał wtedy dziewiętnaście lat.Cztery lata spędzone w obozie skłoniły Bieleckiego do napisania tej niezwykłej opowieści.Opowieści o przerażająco ciężkich, ale czasami i pięknych, wzruszających chwilach,na przykład wtedy, gdy pisze o brawurowej ucieczce w przebraniu Rottenfurrera i ratuje życie swojej wielkiej miłości Cyli Cybulskiej.Opowieści o powojennych zagmatwanych losach tej pary, która rozdzielona spotyka się dopiero w 1983 roku, po 39 latach rozłąki. • Książka bardzo wciągająca, zwłaszcza wspomniany moment ucieczki niesamowicie trzymający czytelnika w napięciu.To jedna z lepszych pozycji o tematyce obozowej, napisana bardzo przystępnym językiem.Gorąco polecam.

Książka to tragiczne wspomnienia autora, kiedy to jako 7-letni chłopiec wraz z matką i dwójką starszego rodzeństwa został wywieziony do Kazachstanu.Ojca, Oficera Wojska Polskiego sowieci rozstrzelali w Charkowie. Adamczyk przedstawia pełną cierpienia i bólu tułaczkę, którą nazywa "dziesięcioletnią odyseją".Potworności życia w ZSRR, gdzie z matką i rodzeństwem walczył o przetrwanie w totalnie skrajnych warunkach bytowych, w obozach dla uchodźców w Persji i Libanie,oraz rodzinach zastępczych po śmierci wyczerpanej tułaczką matki.Pisze też o bracie, który podobnie jak zmarły ojciec został żołnierzem i wstąpił do Armii Andersa i pisze o smutnym momencie kiedy to rodzeństwo staje przed dokonaniem wyboru: powrócić do Polski rządzonej przez Stalina czy wyjechać do Anglii gdzie mieszka brat?Wybierają wolność w Wielkiej Brytanii.Odyseję kończy wyjazd Wiesława do siostry ojca w Chicago, gdzie autor mieszka do dnia dzisiejszego. • Bardzo wartościowa pozycja, szczerze polecam zwłaszcza dlatego, że poruszony temat pozostaje niestety trochę zapomniany.

Książka jest relacją Kathie Hubner, która mieszkała z rodziną Goebbelsów przez prawie dwa lata: od 1 listopada 1943r do 22 kwietnia 1944r kiedy to widzieli się po raz ostatni.Hubner jako wychowawczyni trójki najstarszych dzieci prowadziła spokojne życie w domu ministra 30km od Berlina nad Bogensee, a później na półwyspie Schwanenwerder.Rodzinę Goebbelsów opisuje z zupełnie innej perspektywy niż współpracownicy.Ministra Propagandy Rzeszy i nazistowską Pierwszą Damę opisuje jako zwykłych ludzi prawdopodobnie dlatego,że poznała ich w sytuacjach kiedy to sprawy państwa i polityka schodziły na dalszy plan.Niestety wspomnienia są bardzo ogólne.Sama książka jest dobra, ale trudno oprzeć się wrażeniu,że guwernantka niewiele wiedziała o swoich pracodawcach.Może niespełna dwa lata nie wystarczyły na dostateczne ich poznanie, a może to czas zrobił swoje (zdecydowała się przerwać milczenie po ponad 60 latach) i zapomniała...Mimo wszystko polecam chociażby ze względu na zawarte archiwalne zdjęcia i listy jakie są w posiadaniu p.Hubner.