Powieść zaczyna się tuz przed I wojną światową. Główną bohaterką jest Felicja, młoda Niemka. • Każda z czterech części książki to etapy w życiu Felicji na tle burzliwej historii Europy na poczatku XX wieku. • Felicja przypomina mi trochę Scarlett O'Harę, na początku intrygująca i nie budząca sympatii, a z czasem zyskująca coraz więcej zrozumienia. • Rodzinne perypetie, czas wielkich przemian, rosyjska rewolucja, krach giełdowy- wszystko to sprawia, że ciężko oderwać się od lektury.

Miałam nadzieję, że ostatni tom rozwieje wszelkie moje wątpliwości, odpowie na krążące w głowie pytania, ale niestety tak się nie stało. • Czuję niedosyt, bo wciąż mi brakuje odpowiedzi na ważne kwestie... • Nie czuję rozczarowania, bo ostatni tom rownież czyta się świetnie, tylko brakuje mi potwierdzenia do własnych spekulacji na temat kilku wątków. • W ostatnim tomie, może było więcej polityki,więcej opisów Neapolu, razem z jego historią. Momentami miałam wrażenie, że opisy mają wręcz formę przewodnika. • Ale to co robiło na mnie największe wrażenie i to już od pierwszego tomu, to były relacje międzyludzkie. Zwłaszcza te pomiędzy głównymi bohaterkami. • Wciąż je porównywałam do własnych, nieraz łapiąc podobieństwa i wstydząc się w duchu- swoich obaw do wypowiedzenia ich na głos. • Między innymi ta obserwacja wzbudziła we mnie wrażenie, że Elena Greco i Ferrante to jedna i ta sama osoba

Dalsze losy Eleny i Lili. Chyba kazda z nich postrzega tą drugą jako idealną. • I może dlatego, ze narratorem jest Elena- to z nią się przyjaźnię, a Lila wciąż budzi we mnie mieszne uczucia. Chociaż jednak w tym tomie lubię ją bardziej. • Porównując do swojej przyjaciółki zarówno ją samąą jak i relacje pomiędzy kobietami. • Nie wiem czemu ta część dla większej liczby recenzentów wydała się nudna.Ja mam wręcz przeciwne odczucia. • Tu dużo więcej się dzieje w życiu obu przyjaciółek. • A sam koniec jest, może nie tyle zaskakujący, bo raczej spodziewałam się, że coś takiego nastąpi, co intrygujący..., bo niedokładnie tak to sobie wyobrażałam. • Co nie zmienia faktu, że obie kobiety sa wciąż bardzo prawdziwe, nienaciągane, a czytanie o nich sprawia, że swojej własnej rzeczywistości zaczynam się bardziej krytycznie przyglądać. • I te analizy sprawiają mi dodatkową przyjemność

Ciąg dalszy losów Leny i Lili. • Która z nich jest tą genialna?- wciaż mam wątpliwości. • Narratorem powieści jest Lena, więc może dlatego dla niej mam więcej sympatii i zrozumienia. • W stosunku do Lili mam mieszane uczucia, a raczej cały wachlarz uczuć przechodzacy od sympatii poprzez rozczarowanie, złość do żalu, zrozumienia i akceptacji. • Przyjaźń, już w tym tomie- kobiet, jest dziwna i nasycona toksynami. • Klimat książki tak włoski, ze momentami miałam wrażenie, że jestem w środku tych kłótni i intryg. • Przyjaciółki oddalają się nieco od siebie. Jedna ma rodzinę, druga studiuje. Ich losy się schodzą i rozchodzą w dziwny, ale poniekąd zrozumiały dla mnie sposób. • Jstem bardzo ciekawa dalszych losów kobiet oraz zekranizowanej wersji, by móc skonfrontować swoje wyobrażenia. Dlatego nie zwlekając dłużej zabieram się za kolejny tom :)

Już w dojrzałym wieku, Elena Greco dowiaduje się od syna przyjaciółki o zaginięciu jego matki. • Wraca wspomnieniami do czasów ich wspólnie spędzonego dzieciństwa i wczesnej młodości. Opowiadając o łączącej ich przyjaźni, która wydaje się momentami toksyczna ale też budująca, rozwijająca, silna. • Dziewczynki wychowują się w biednej dzielnicy Neapolu, a sytuacje, które napotykają w domu, szkole czy podczas wspólnych zabaw sprawiają, że mimo różnicy charakterów coraz bardziej zbliżają się do siebie. • Ich relacja jest mocno zabarwiona rywalizacją, zazdrością, ale też podziwem i wzajemną troską. • Jak dla mnie wręcz fascynujący obraz przyjazni pomiędzy dwoma kobietami. Fascynujący, bo taki prawdziwy. • Jestem ciekawa ich dalszych losów dlatego sięgam po kolejny tom.