Wstyd

• 

  kkarwacka
  Absolutnie prze­wart­ości­owan­a pozycja. Prawda, czyta się wartko. Nawet z zain­tere­sowa­niem­. Nie jest to jednak dzieło ani wybitne, ani nietuzinkowe, ani dobre. To może choć kontrowersyjne, szokujące? Chyba tylko dla tych czytelników, którzy mają mocno zawężone postrzeganie świata albo ogólny problem z akceptacją ludzi myślących/czujących inaczej niż oni sami. Albo takich z bagażem konwenansów i rozumem zacementowanym tabu. • Lektura już po parudziesięciu stronach zaczęła mi trącić tym, czego w literaturze nie lubię: tanią sensacją, niezbyt wyrafinowanymi chwytami mającymi przykuć lub utrzymać uwagę czytelnika i nadprzeciętnym gmatwaniem objawiającym się wprowadzaniem bezsensownych lub miałkich wątków i postaci dla - nie wiem - zmylenia czytelnika? zapełnienia większej ilości stron? • No nie. Nie, nie. Ja tego nie kupuję. Lektura nie wzbogaciła mnie, nie porwała, nie zachwyciła. Nie jest zła - pod warunkiem, że szuka się odrywacza od codzienności, odmóżdżacza, rozrywki lekkiej a przy tym choć trochę wciągającej. Innymi słowy, jeśli nie oczekuje się zbyt wiele, to może być strzał w dziesiątkę. Ja jednak oczekiwałam więcej i, o zgrozo, czekałam do niemal ostatnich stron. • Wciąż nie rozumiem, dlaczego spodziewałam się jakiegoś efektu "łał" na końcu; finał mógł być bowiem tylko taki, jak i cała ta historia.
• 

  wieslawa1978
  Po prostu doskonała
• 

  gosch
  Bardzo dobrze się czyta. Zaskakująca tematyka. Polecam.
• 

  Opole MBP
  Roberta Małeckiego wszyscy kojarzymy z bestsellerowych powieści kryminalnych. Ten autor już niejednokrotnie udowodnił nam, że należy spodziewać się po nim nies­podz­iewa­nego­. Podobnie zrobił i tym razem, znacznie wyprzedzając jednak nasze oczekiwania, bowiem „Wstyd” nie jest powieścią stricte kryminalną. Gwoli ścisłości – wątek kryminalny tu występuje; wręcz jest jednym z najważniejszych elementów tej historii. Mimo to, tę książkę sklasyfikować można jako powieść obyczajowo-psychologiczną z dete­ktyw­isty­czny­m motywem w tle. Na pierwszy plan wysuwa nam się bowiem postać Julii Karlińskiej i jej relacji rodzinnych. Tak więc, postawmy sprawę jasno: gdyby podejść do „Wstydu” jak do powieści kryminalnej, trzeba by stwierdzić, że Małecki napisał kilka lepszych. Jeśli ocenimy zaś tę książkę jako osobny, nies­klas­yfik­owan­y byt literacki – jest to pozycja zdecydowanie godna uwagi i zadumy. No i ta okładka; jak można choć przez chwilę nie zatrzymać na niej wzroku…

Brak wątków