James Baldwin to amerykański prozaik, którego dzieła stały się kanonem literatury afroamerykańskiej. Jego eseje to intelektualne wyzwanie, język pełen ironii i głębokich przemyśleń oraz treść zachwycająca • trudną tematyką i trafnością. Książka Zapiski syna tego kraju składa • się m.in. z: autobiografi cznego i autoironicznego wstępu, opisu zakłamania sztuki podejmującej wyzwolicielską kwestię czarnych oraz przedstawienia sytuacji czarnoskórych w Stanach Zjednoczonych i Europie. W eseju Zapiski autobiograficzne Baldwin czaruje nas swoim poczuciem humoru. Przewrotność autora widać wyraźnie, kiedy oznajmia, że nie ceni ludzi, którzy lubią go ze względu na kolor skóry, jak również nie przepada za tymi, którzy z tego samego powodu go nie akceptują.W kolejnych esejach Baldwin udowadnia, że sztuka protestu w niczym nie przyczynia się do rozwiązania problemu sytuacji czarnych. Historia zniewolenia czarnoskórych jest okrutna, ale to część amerykańskiego dziedzictwa. Przedstawiając ich sytuację w Europie, Baldwin skupia się głównie na Francji, gdyż tutaj mieszkał przez kilka lat. Zapiski syna tego kraju to esej majstersztyk, Baldwin opisuje w nim dzień śmierci ojca. W kilka godzin po zgonie narodziła się jego najmłodsza siostra. Na pogrzeb autor poszedł pijany, a wieczorem, kiedy świętował swoje urodziny, był świadkiem wybuchu zamieszek rasowych w Harlemie. Nienawiść, którą żywił do ojca, przerodziła się • w poczucie dogłębnej straty. Zrozumiał, że należy pogodzić się z okrutnością życia, ale jednocześnie trzeba zwalczać jego marność. • Konkluzja autora, odniesiona w szczególności do społeczeństwa amerykańskiego, to stwierdzenie, że czarny stanowi część tego narodu i jego historii, a świat nie jest wyłącznie biały. Odwaga Baldwina – godna podziwu, z kolei jego warsztat pisarski – godny zachwytu. • Paweł Czachor

Nigdy bym nie przypuszczała, że z takim zainteresowaniem będę czytać biografię Słowackiego! Ale SzatAnioł Jana Zielińskiego to książka zupełnie inna niż znane nam ze szkoły nudne opracowania życiorysów pisarzy czy poetów.Jan Zieliński jest polskim historykiem literatury, krytykiem, tłumaczem i dyplomatą. Książkę o Słowackim napisał na zamówienie Świata Książki z okazji 150. rocznicy śmierci poety. Miała trzy wydania: w 2000, 2009 i 2011 (II wydanie rozszerzone jako • Słowacki – SzatAnioł).Zieliński chciał swoją biografią trafić do pokolenia maturzystów rocznik 2000+, do młodych, których trudno czymś zaskoczyć. Dlaczego guwerner Słowackiego nazywał go półdiablęciem? Skąd satanistyczne ciągotki? Skrajna ambicja, niebezpieczne skłonności, narkotyki, zawiść, nadęcie – nie ma miejsca na to • w szkolnych opracowaniach życia poety. Autor traktuje swoją publikację • jako uzupełnienie dotychczasowych biografii. Szatan czy anioł? Odpowiedź znajdziecie w książce. • Joanna Muniak

Kryminały to gatunek literacki, który w ostatnich latach w Polsce ma coraz lepsze notowania i stale rośnie liczba jego odbiorców. Dla czytelników, którzy szukają lekkiej literatury kryminalnej, polecam audiobooki z serii Zofia Wilkońska wydanej przez Bibliotekę Akustyczną. Autorem jest znany na rynku wydawniczym pisarz i scenarzysta Jacek Galiński, który specjalizuje się głównie w komediach kryminalnych. Fabuła jego książek kreślona jest z przymrużeniem oka. Ukazały się cztery audiobooki o dziarskiej staruszce Zofii Wilkońskiej. Są to: Kółko się pani urwało, Komórki się pani pomyliły, Kratki się pani odbiły oraz Konkurenci się pani pozbyli. Główną bohaterką jest starsza pani, emerytowana nauczycielka, która mieszka w warszawskiej kamienicy. Utrzymuje się ze skromnej emerytury, dlatego regularnie przegląda gazetki promocyjne i wyszukuje tanie towary w sklepach. Przytrafi ają się jej różne przygody i zawsze wpada w niespodziewane tarapaty. Między innymi staje się ofi arą włamania i kradzieży, jest podejrzana o zabicie sąsiada, nawiązuje znajomość z pracującym dla czyścicieli kamienic przestępcą, włamuje się do domu syna przez okno, podpala śmietniki, zadaje się z bezdomnymi, • a w końcu trafi a do więzienia, gdzie zostaje przywódczynią buntu. Wywołując wokół siebie sensację, uzyskuje zainteresowanie i poparcie emerytów, co nie umyka uwadze polityków, którym zależy na liderach mogących przyciągnąć wyborców. Pod płaszczykiem komedii i kryminału autor celnie pokazuje współczesną rzeczywistość, dotykając różnych • społecznych problemów, z którymi muszą zmagać się osoby starsze. Dzięki świetnej lektorce Elżbiecie Kijowskiej audiobooków słucha się z wielką przyjemnością. • Halina Biniek

Książka, a właściwie album, jest dużego formatu i na pierwszy rzut oka nie zdradza, że może kryć w sobie tak wiele sekretów i zagadek. Jednak już na samym początku lektury pojawia się przedsmak czyhającej na czytelnika intrygi. Autorka niespiesznie, niby kolejne warstwy • obrazu, skrawek po skrawku odsłania przed nami nowe informacje. Nie • wiemy jeszcze, o co dokładnie chodzi, ale czujemy, że będzie to odkrycie niecodzienne. Bohaterem głównym jest ołtarz z kościoła św. Józefa z Marianowa w woj. zachodniopomorskim. Ściślej rzecz ujmując – malowidła z ołtarza, które przez wieki ukrywały w sobie niejedną tajemnicę. Mimo, wydawałoby się, trudnej tematyki konserwacji • dzieł sztuki, autorka „dochodzenia” Anna Angielska narrację prowadzi w taki sposób, że niekoniecznie trzeba być znawcą, żeby pokonać • specjalistyczną terminologię. Wnikliwe spostrzeżenia, interesujące opisy, mnóstwo ciekawych szczegółów, bogactwo ilustracji w bardzo dobrej jakości – wszystko to sprawia, że każdy może nie tylko dowiedzieć się wielu rzeczy o dziełach sztuki, ale również poczuć dreszczyk emocji odkrywania tajemnic związanych z nieznanym dotychczas dziełem, które chowa się pod przeciętnym malowidłem. Pytania zamiast tytułów rozdziałów ośmielają czytelnika, pozwalając mu tym samym czuć się równowartościowym partnerem w poszukiwaniu rozwiązania zagadki. Obszerna bibliografi a oraz indeks osób i spis ilustracji • niewątpliwie są dodatkowym atutem. • Greta Lemanaite

Jeśli lubicie dobrą przygodową literaturę fantasy z wątkiem kryminalnym i poszukujecie czegoś w tej tematyce, to mam świetną wiadomość: Marcin Mortka napisał właśnie coś dla Was. Nie ma tego Złego to – jak zaznaczył wydawca – błyskotliwe połączenie Sapkowskiego i Pilipiuka. Już sama rekomendacja robi wrażenie, dlatego • postanowiłam przeczytać i sprawdzić, czy faktycznie książka jest taka dobra, jak ją opisują. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak świetnej historii okraszonej nietuzinkowym humorem. To opowieść o przygodach drużyny złożonej z pozornie niedopasowanych do siebie kamratów, w skład której wchodzą: karczmarz i zarazem były żołnierz Kociołek, niepokorny krasnolud Gramm, dzielny i waleczny rycerz Urgo, niesforny goblin Zwierzak, nieprzenikniony elf Eliah oraz enigmatyczny guślarz Żychłoń. Taka załoga mocnych, a zarazem zróżnicowanych • osobowości potrafi poradzić sobie nawet z najtrudniejszą sprawą. Dlatego właśnie książęta z Doliny, w której toczy się cała historia, najmują tę bandę do różnych trudnych przedsięwzięć. Jednym z nich jest śledztwo i wyjaśnienie okoliczności znikania karawan oraz zatopienia statków dostarczających towary. Z pozoru błaha sprawa nastręczy dzielnym śmiałkom nie lada trudności. Czy uda im się wyjaśnić tę • tajemniczą sprawę i czy naprawdę nie ma tego Złego? Wyrusz z charakternymi bohaterami w podróż pełną przygód, magii, „mieczobicia” i rubasznego humoru. Ta historia czyta się sama. • Anna Jędrzejowska