Ks. Ryszard Wajda, Misjonarz Zgromadzenia Słowa Bożego, pochodzący z Olesna, który od 30 lat głosi Ewangelię wśród mieszkańców Papui Nowej Gwinei gościł 14 września 2016 r. w siedzibie Gminnej Biblioteki Publicznej w Oleśnie.

Licznie zgromadzeni uczestnicy spotkania mogli poznać inny wymiar kapłaństwa, pełnego wyrzeczeń i absolutnego oddania ludziom, którym obce są najnowsze wynalazki cywilizacyjne. Żyją bardzo skromnie i biednie. Nie mają wygodnych domów, bieżącej wody, pięknych świątyń, bogato wyposażonych szkół, szpitali, asfaltowych dróg… Jednak potrafią docenić dobro, życzliwość i wyciągniętą w ich kierunku pomocną dłoń Ojca Ryszarda, który traktowany jest jak ojciec, najbliższy przyjaciel, czy członek rodziny. Naucza, pokazuje jak żyć, edukuje, a często łagodzi konflikty. Żyje ich życiem, dzieli ich trudy dnia codziennego pozbawionego jakichkolwiek wygód oraz stara się wlać do ich serc wiarę.

Jego powołanie jest wyjątkowe, gdyż od 30 lat kroczy obraną na początku swej drogi kapłańskiej ścieżką, wierny słowom zamieszczonym na obrazku prymicyjnym: "Panie, tam gdzie mnie poślesz, tam wyrosnę, zakwitnę i zaowocuję”. Dla nas żyjących w dobrobycie, droga ta wydaje się bardzo ciężka i żmudna, choć On sam zapewnia, że nie czuje zmęczenia i jest szczęśliwy mogąc pomagać tym najbardziej potrzebującym, którzy w zamian odpłacają mu sercem. Wierni okazują mu ogromny szacunek, sympatię i wdzięczność co widać jest na każdej z licznie zapr­ezen­towa­nych­ w czasie spotkania fotografii. Z kolei z Jego strony daje się odczuć serdeczną więź i ogromne przywiązanie. Jak sam wyznaje Papua Nowa Gwinea to Jego druga ojczyzna, chociaż za Polską także czasami tęskni, jednak upływ czasu sprawił, że myśli i czuje tak jak mieszkańcy Jego „Rajskiej wyspy”. Jest osobą skromną i pełną pokory, dlatego niechętnie chwali się swoimi dokonaniami, jednak fakt, że jedna z miejscowych szkół nosi jego imię świadczy jak wielkim cieszy się szacunkiem i uznaniem. Widać, że Jego praca przynosi piękne owoce, a wspaniałe dzieło nie zostanie zapomniane.

Spotkanie pełne było serdecznych emocji. Ksiądz Ryszard, który po latach stanął przed mieszkańcami swojej rodzinnej wioski, parafii, czy gminy, aby podzielić się doświadczeniami nie ukrywał wzruszenia. Także zgromadzeni na widowni goście, wśród których byli Jego dawni nauczyciele, koleżanki i koledzy z lat szkolnych, przyjaciele, czy sąsiedzi okazywali podobne uczucia … Oprócz licznych podziękowań za piękne kapłaństwo złożonych na ręce Księdza Ryszarda zapewniano Go o nieustającym wsparciu modlitewnym.

Głównym organizatorem była Parafia p.w. św. Katarzyny Alek­sand­ryjs­kiej­ w Oleśnie z Ks. Proboszczem Ks. Prałatem Janem Rybakiem na czele, który otworzył spotkanie, powitał wszystkich przybyłych oraz krótko przybliżył pracę misyjną Ks. Ryszarda Wajdy; inicjatorem był Ks. Marek Migacz Ks. Wikary Parafii w Oleśnie, który czuwał nad całością spraw związanych z przygotowaniem spotkania; wsparcia organizacyjnego udzielili Wójt Gminy Olesno Witold Morawiec oraz Gminna Biblioteka Publiczna w Oleśnie. Spotkanie w obiektywie aparatu uwieczniła Anna Zachara.

Ksiądz Ryszard Wajda prowadzi stronę internetową „Misjonarz na Rajskiej Wyspie” Link , gdzie można znaleźć więcej informacji na temat Jego pracy.

Piąta już edycja Akcji Narodowe Czytanie, objęta patronatem honorowym Pary Prezydenckiej poświęcona została „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Podobnie jak w wielu miejscach w całej Polsce, także w Oleśnie pochylono się nad tą jedną z najp­iękn­iejs­zych­ polskich powieści i „Quo vadis, Domine?”…. zabrzmiało w siedzibie Gminnej Biblioteki Publicznej w Oleśnie. Słowa te wypowiedziane niegdyś przez św. Piotra towarzyszyły uczestnikom spotkania, którzy w atmosferze wyciszenia, skupienia i refleksji na nowo przeżywali rozterki miłosne Ligii i Winicjusza, wspominali prześladowania pierwszych chrześcijan oraz podziwiali ich męstwo i odwagę, obserwowali przemianę duchową niektórych bohaterów powieści, aż wreszcie po raz kolejny mogli utwierdzić się w przekonaniu, że prawda i dobro zawsze tryumfują. Było to spotkanie wyjątkowe zarówno ze względu na piękną fabułę i wysokie walory literackie czytanej powieści, towarzyszące temu emocje jak również ze względu na niezwykłą scenerię, znamienitych gości, którzy wsparli i uświetnili naszą akcję swoją obecnością oraz mistrzostwo słowa czytających i odtwarzających poszczególne role.
W swoim liście wystosowanym na okoliczność tegorocznej edycji Narodowego Czytania Prezydent RP Pan Andrzej Duda pisał „Bądźmy tego dnia razem niezależnie od wieku czy miejsca zamieszkania, czytajmy w gronie rodziny, znajomych, kolegów, organizujmy własne spotkania z „Quo vadis”. Niech w Państwa miejscowości również wybrzmią słowa, które 120 lat temu wyszły spod pióra pierwszego polskiego noblisty.” Odpowiadając na apel Pana Prezydenta, w Oleśnie na Narodowym Czytaniu reprezentowane były różne grupy wiekowe, zawodowe i społeczne. Czytali najmłodsi i najstarsi mieszkańcy naszej Gminy, dzieci i rodzice, dziadkowie i wnuki. Czytali uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły pona­dgim­nazj­alne­j, studenci, osoby aktywne zawodowo i emeryci. Z ogromnym zaangażowaniem do akcji przyłączyły się władze samorządowe, księża, przyjaciele biblioteki, przedstawiciele zapr­zyja­źnio­nych­ mediów, służb mundurowych, placówek oświatowych i opiekuńczych. Okazuje się, że „Quo vadis” nadal posiada magiczną moc, która integruje pokolenia i sprawia, że potrafimy choć na chwilę zatrzymać się w tym nieustannym pędzie codzienności.
W spotkaniu, które odbyło się 3 września 2016 r. w siedzibie Gminnej Biblioteki Publicznej w Oleśnie, uczestniczyło około 130 osób. Wśród znamienitych gości, którzy odpowiedzieli na zaproszenie organizatorów byli: Ksiądz Redaktor Zbigniew Wielgosz z „Gościa Niedzielnego” ; Zastępca Komendanta Powiatowego Policji w Dąbrowie Tarnowskiej Mł. insp. Marek Banaś ; Red. Urszula Skórka – „Kurier Dąbrowski” ; Red. Marek Mosio – „naszepowiśle.pl” ; aktor Jakub Margosiak ; Irena Kawa – Kierownik Środowiskowego Domu Samopomocy w Oleśnicy ; Ewa Drzazga – Dyrektor Powiatowej Biblioteki Publicznej w Brniu ; Dorota Wenc – Dyrektor Centrum Polonii w Brniu ; Przewodniczący Rady Gminy Olesno Wojciech Szczebak ; Radni Rady Gminy Olesno Roman Gruchała, Janusz Morawiec, Andrzej Szczebak ; Sekretarz Gminy Olesno - Janusz Plata ; Dyrektor Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Marek Nowak.

Przed licznie zgromadzoną widownią wystąpiło łącznie 46 osób. W role poszczególnych sien­kiew­iczo­wski­ch bohaterów wcielili się: Jakub Margosiak (Marek Winicjusz) ; Witold Morawiec (Petroniusz) ; Ks. Krzysztof Trzepacz (Św. Piotr) ; Ks. Marek Migacz (Św. Paweł) ; Natalia Morawiec (Ligia) ; Jerzy Huczek (Aulus) ; Helena Moryl (Pomponia Grecyna) ; Irena Kawa (Akte) ; Wojciech Szczebak (Neron) ; Agata Wrona (Poppea) ; Marek Nowak (Ursus) ; Arkadiusz Morawiec (Chilon Chilonides) ; Bogdan Kinel (Glaukus) ; Janusz Plata (Kryspus) ; Wiktor Morawiec (Tygellinus) ; Paweł Świętochowski (Nazariusz) ; Bronisław Rygielski (Kajusz Hasta) ; Janusz Morawiec (Niger).
Ich dialogi uzupełniali narratorzy: Aneta Dymon; Dorota Huczek ; Renata Kinel ; Bernadetta Łucek ; Małgorzata Morawiec ; Maria Nowak, Teresa Rygielska, Helena Szmyrko, Zofia Węgiel.
Wybrane, najważniejsze wątki powieści przedstawili lektorzy: Mł. insp. Marek Banaś; Halina Dojka; Joanna Gruchała; Roman Gruchała ; Danuta Kądzielawa; Marta Kądzielawska; Helena Moryl ; Marek Mosio; Janina Niemiec; Artur Ryczek; Michał Sierak; Urszula Skórka; Elżbieta Szczebak; Maciej Wrona, Weronika Wrona; Anna Zachara; Tadeusz Zachara; Danuta Zych. Oprawę muzyczną przygotował Stanisław Piękosz.

Na zakończenie spotkania na ręce wszystkich czytających złożono serdeczne podziękowania i wręczono symboliczne róże. W sposób szczególny uhonorowano aktora Jakuba Margosiaka, który pomimo licznych obowiązków zaszczycił nas swoją obecnością, a swoimi wyjątkowymi umiejętnościami aktorskimi uświetnił Narodowe Czytanie „Quo vadis” w Oleśnie – swojej rodzinnej miejscowości. Stosowane podziękowania skierowano także do Stanisława Piękosza za nastrojową oprawę muzyczną.
Organizatorami i gospodarzami spotkania byli: Wójt Gminy Olesno Pan Witold Morawiec; Gminna Biblioteka Publiczna w Oleśnie oraz Stowarzyszenie Klub Seniora „Sami Swoi” w Oleśnie.

Nieocenionego wsparcia udzielili organizatorom Księża Wikariusze z Parafii Olesno Ks. Krzysztof Trzepacz i Ks. Marek Migacz oraz niezawodny Druh Czesław Mosio.

Spotkanie w obiektywnie aparatu uwiecznili: Ks. Redaktor Zbigniew Wielgosz oraz Anna Zachara. Zdjęcia Ks. Zbigniewa Wielgosza do obejrzenia na stronie Tarnowskiego Gościa Niedzielnego. Link.

Podsumowując po raz kolejny można przytoczyć znamienne słowa Henryka Sienkiewicza, którymi kończy swoją powieść : „I tak minął Nero, jak mija wicher, burza, pożar, wojna lub mór, a bazylika Piotra panuje dotąd z wyżyn watykańskich miastu i światu. (…) „Quo vadis, Domine?”

Kto szuka nas w absolutach, którymi definiuje się płeć i role, kto sądzi, że wie, kim jesteśmy, kto nas szuka w życiu, które prowadzimy, widzi tylko cienie, które rzucamy. Ale my nimi nie jesteśmy”.

Życie innych ludzi bardzo często wydaje nam się takie doskonałe, szczęśliwe i pozbawione jakichkolwiek trosk i codziennych problemów. Sąsiedzi mają ciekawszą pracę, lepiej zarabiają, mogą pozwolić sobie na coroczne zagraniczne wakacje, mają piękne żony, szarmanckich mężów, zdolne dzieci i ekskluzywne samochody. Inni mają lepiej. Nie powinni narzekać – bo niby jakie oni mogą mieć powody do niezadowolenia?

Malania Mazzucco, uznawana za jedną z najlepszych współczesnych pisarek włoskich, w książce pt. „Taki piękny dzień” przedstawia zwyczajnych ludzi, którzy w opinii otoczenia są wyjątkowymi szczęściarzami. Poznajemy więc typową włoską, szczęśliwą, choć niezbyt zamożną rodzinę – Emma, piękna, seksowna, radosna i zadowolona z życia, jej mąż Antonio, przystojny, pewny siebie i szanowany policjant oraz dwójka ich słodkich i uroczych dzieci, Valentina i Kevin. Autorka przedstawia nam również rodzinę z tak zwanych wyższych sfer – wpływowy senator Elio żonaty z młodszą o dwadzieścia lat, piękną i inteligentną Mają, ich śliczna i nieznająca trosk córka Camilla oraz niebieski ptak Aris, syn Elia z pierwszego małżeństwa.
Opisywane postaci mają wszystko – pozornie. Rzeczywistość jest z goła odmienna. To, czego nie widzą sąsiedzi, powoli wyniszcza każdego z bohaterów. Codzienne troski, brak czasu, niedomówienia, narastające nieporozumienia, podejrzenia, frustracje, zdrady i kłamstwa sprawiają, że małżonkowie odsuwają się od siebie, a dzieci powoli stają się obce. W rezultacie wszystko sprowadza się do jednego – musimy udawać, zachowywać pozory. W przeciwnym razie ,,…będą plotki. Ludzie zaraz myślą coś złego. (…) świat musi się trzymać z dala od naszych problemów, musimy wyglądać na szczęśliwych”.
Autorka przedstawia tylko jeden dzień z życia swoich bohaterów. Jednak tytuł jest czystą kpiną. Ten „piękny dzień” od samego początku zwiastuje coś złego. Wszystkie opisywane wydarzenia, dialogi i wspomnienia bohaterów, ich wzajemne interakcje powodują, że czytelnik ma niesłabnące poczucie niepokoju i podświadomie oczekuje tragicznego finału.
Książka ostrzega przed czymś nienazwanym, nieco przeraża, a jednak z każdą stroną, każdym kolejnym zdaniem coraz bardziej intryguje i porywa.
„Taki piękny dzień” to książka, która była tematem spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki w Oleśnie 22 sierpnia 2016 roku.

Na kolejne spotkanie zapraszamy 27 września 2016r., o godz. 14:00, będziemy rozmawiać o książce Jane Graves pt. „Mąż z ogłoszenia”.