„Gwiezdna twierdza” - kontynuacja „Mądrości Wiedźmy” Marka Pietrachowicza

gwiezdna

Raiana, jako władczyni swego klanu, ma sporo obowiązków na głowie, ale szeroki świat nie pozwoli jej na długo o sobie zapomnieć. Jest zmuszona ponownie wziąć udział w doniosłych wydarzeniach, mających wpływ na losy Krain Jasnego Słońca.

To już druga wielka wyprawa młodej i zaradnej czarownicy Raiany po szerokim świecie – i znów bez jej zgody. Zawierucha wojenna dociera do jej kraju, Cormaen, i wiedźma zostaje przez nią rozdzielona od swego męża. Kierowana radami zjaw z Zaświatów oraz ścigana przez potężnych nieprzyjaciół, powoli odkrywa otchłanną, ponurą tajemnicę, kryjącą się za działaniami ich wrogów. Oto, bez cienia przesady, ponownie ważą się losy wszystkich wolnych krajów.

Książka wydana została w formie drukowanej - tylkorelaks.pl

oraz w formie elektronicznej - www.ebooki123.pl

A co o głównej bohaterce obu powieści pisze sam autor (Marek Pietrachowicz):

goth­ic12­8259­4_12­80

Moja główna bohaterka, Raiana (oraz jej starsza i współczesna siostra - Hope Greenwood), narodziła się z zadziwienia nad światem i bezbłędną doskonałością przyrody – co znamionuje pierwszą z moich profesji, jako astrofizyka. Zresztą, doskonałość istnieje nie tylko w wielkiej skali - pojedyncze drzewo lub chmura jest też przepiękną doskonałością, którą można kontemplować.

Dalej, Raiana poprzez swe rady i przemyślenia, stała się swego rodzaju średniowieczną psyc­hote­rape­utką­, co jest mi także bliskie ze względu na profesję psychologa i założyciela gabinetu poradnictwa Strefa Zrozumienia w Warszawie (gorąco zapraszam w soboty na Powiśle!).

Podobnie jak ona, lubię udzielać się społecznie (mimo introwersji, bo czasem trzeba), walcząc z bezdusznym urzędem, kocham koty oraz interesuję się żywo transcendencją człowieka – jego duchowością i samo­świa­domo­ścią­, co znów doprowadza nas do dziedzin kosmologii oraz psychologii…

W jednym Raiana mnie przebiła i tego jej bardzo zadroszczę - znalazła miłość swego życia. Cóż, nie ustaję w poszukiwaniach i nadziei.

Powieść „Odprowadzam ciszę” jest kontynuacją głośnego debiutu literackiego „Nie wchodź w moją ciszę”, uznanego przez portal Edutorial.pl, za jedną z najlepszych premier książkowych 2016 roku. Nie stanowi ona, jednak finalnego zakończenia opowiadanej przez Alicję Masłowską-Burnos historii, pary kochanków pracoholiczki Mai Karewicz i zabójczo przystojnego, char­yzma­tycz­nego­ dewelopera Adama Starskiego. W drugiej części „Trylogii ciszy” para kochanków będzie musiała zmierzyć się z chorobliwie mściwym Albertem Lenkiewiczem i jego bezwzględnymi wspó­łpra­cown­ikam­i. Namiętne i niecodzienne uczucie kochanków zostanie wystawione na poważną próbę. W tej części powieści wątek kryminalny jest dość mocno, w zaskakujący i niejednoznaczny sposób poprowadzony przez autorkę, wciąż dając czytelnikowi szerokie pole do domysłu. Pozostawiając pewnego rodzaju niedosyt i chęć sięgnięcia po kolejną część powieści tuż po zamknięciu ostatnich jej stron. Autorka poważnie wkracza na terytorium thrilleru-psychologiczno-erotycznego. Udowadniając tym samym, że bardzo dobrze czuje się właśnie, w tym gatunku tworzonej przez siebie prozy.

Reasumując Alicja Masłowska po raz kolejny, pokazuje nam powieść, którą czyta się jednym tchem, spójna narracja i niej­edno­znac­znoś­ć, głównych bohaterów, coraz poważniej fascynuje i intryguje. To głęboka opowieść o człowieku o jego sile, o jego lęku, ale przede wszystkim, o tym że nawet z największej opresji, jest w stanie uratować nas już tylko miłość. Gorąco polecam i czekam z niec­ierp­liwo­ścią­ na ostatnią część z zapowiedzianej przez wydawnictwo „Psychoskok”, serii „Trylogii ciszy”. Jak udało nam się dowiedzieć, Alicja Masłowska-Burnos jest na etapie pisania ostatnie części, dlatego data premiery nie została jeszcze ustalona, natomiast znany jest już tytuł ostatniej części trylogii, który będzie nosić nazwę „Osobliwość ciszy”. Cóż pozostaje nam czekać!

tylkorelaks.pl
tylkorelaks.pl

„Przeżywamy kryzys rodziny”, „Coraz więcej małżeństw rozwodzi się”, „Młodzi wolą życie singli niż zakładanie rodziny”. Zapewne każdy z nas spotyka się dość często z takimi lub podobnymi komunikatami, analizami, z których wynika, że współczesna rodzina jest w bardzo wątłej kondycji. Owszem, są także głosy antropologów, mówiące że rodziny zawsze były w kryzysie i nawet teraz nic nadzwyczajnie złego się nie dzieje, ale… kto by słuchał naukowców?
Wspominam o tym dlatego, że jestem po lekturze długiej opowieści o rodzinie. Jej autorem jest Wiesław Trawa, a książka nosi tytuł „Chwile, kurza pamięć” i jest pierwszą częścią historii jego, jak mniemam, rodziny.
Wiesław jest najmłodszym z synów, choć nie najmłodszym z całego rodzeństwa. Poprzez opowiadanie historii ze swojego życia, maluje obraz najbliższej rodziny. Obraz ciepły, choć nie brakuje w nim też smutnych, a czasami nawet drastycznych motywów (jak opis zabijania psa). Są one jednak tylko ciemniejszymi plamkami na tle całości. A wspomniana całość jest ukłonem Autora dla Jego rodziny, wystawionym jej literackim pomnikiem i hymnem pamięci.
www.ebooki123.pl