Powieść kontynuuje wątek walki z demonicznymi „Otchłańcami”, jednak osoby rozpoczynające lekturę zaraz po zakończeniu pierwszej części cyklu mogą czuć się lekko zdezorientowane. Akcja powieści cofa się i toczy się równolegle do fabuły "Malowanego Człowieka". • Tym razem przenosimy się do Krasji i poznajemy historię Ahmann'a Jardira i jego drogę do osiągnięcia statusu Shara Dama Ka. Dopiero w dalszej części później poznajemy dalsze losy Leeshy, Rojera, Renny i Arlena. • Peter V. Brett wykonał imponującą pracę opisując szczegółowo kulturę panującą w Krasji. Stworzył obraz społeczeństwa okrutnego, w którym pełno jest sadystycznych i brutalnych zwyczajów. (czy tylko ja dopatrzyłam się politycznej niepoprawności autora, i wrażenia że wzór Krasji to kraje Bliskiego Wschodu??). Dzięki ogromnej dbałości o detale autora Krasjanie stali się pełn­owym­iaro­wymi­ postaciami i dzięki temu lepiej można było zrozumieć jeśli nawet nie usprawiedliwić ich postępowanie. • Podziwiam Bretta za prowadzenie wielowątkowej fabuły, to chyba największy atut tej powieści. Autor dba o swoich bohaterów, i nie tylko o główne postacie ale również czarni bohaterowie są bogato zarysowani. Żadna z przedstawionych postaci nie jest biała albo czarna, to ludzie z krwi i kości, ze swoimi wadami i słabościami. Do moich ulubieńców zaliczam Abbana. Bardzo polubiłam tę postać. Na początku daje się poznać jako jednostka tchórzliwa i chciwa , z czasem nabrałam do niego coraz większej sympatii i mam nadzieję że odegra dużą rolę w nadchodzącej wojnie. • Rzadko zdarza się by bohaterami powieści fantasy byli ludzie, a Brettowi ta sztuka udała się wyśmienicie. • Sceny walki są naprawdę ekscytujące i bardzo dobrze napisane. Fabuła galopuje do przodu, na złamanie karku. Finał mocny i zaskakujący. • Marta Ciulis- Pyznar

Dałam się zwieść pozorom. Patrząc na okładkę książki Jojo Moyes, tytuł "Zanim się pojawiłeś" miałam nadzieję na przyjemne czytadło i niedzielny tzw. odmóżczacz. W rzeczywistości "Zanim się pojawiłeś" oprócz tego, że jest przyjemną lekturą, to również wzruszającą historią, poruszająca trudne dla wielu czytelników tematy. • Dwudziestosiedmioletnia Lou Clark, po zamknięciu kawiarni w której pracowała, staje się bezrobotna. W związku z brakiem perspektyw, z jakimi wiąże się życie w małym miasteczku, przyjmuje pracę jako opiekunka Willa, trzydziestopięciolatka, który wskutek wypadku został skazany na życie na wózku inwalidzkim, i jest całkowicie uzależniony od innych. W takich okolicznościach spotyka się dwójka naszych bohaterów. Dwa całkowicie przeciwstawne charaktery, dwie różne osobowości. Początkowa niechęć, wkrótce przemienia się w przyjaźń zmieniając ich dotychczasowy stosunek do życia. • Bohaterowie od samego początku dają się lubić. Postacie są realistyczne, a poprzez toczące się w ich życiu wydarzenia zmieniają się, na światło dzienne wychodzą ich skrywane obawy i emocje, ukazując nam całkiem bogate osobowości. • Mimo, że fabuła jest stosunkowo prosta i mało skomplikowana, autorce udało się w swojej powieści poruszyć ważne kwestie: choroby, niep­ełno­spra­wnoś­ci, eutanazji. Cieszę się, że Moyes nie zdecydowała się na posłużenie się w książce medycznym żargonem. Powieści to wyszło na dobre i dzięki temu jest bardziej czytelna. • Książka rodzi kontrowersyjne pytania natury etycznej, czytając ją nie sposób nie zadać sobie pytania: co zrobiłbyś w podobnych okolicznościach? Jak byś się czuł, zachował gdyby to był twój przyjaciel? • To jedna z nielicznych pozycji, która doprowadziła mnie do płaczu. Emocji w książce jest dużo, autorka zmusza czytelnika do refleksji i wzrusza. • Marta Ciulis-Pyznar

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Kurta Vonneguta, spotkanie niezwykłe i zaskakujące, bo i taka jest jego powieść "Śniadanie mistrzów, czyli żegnaj czarny poniedziałku". Wydawało mi że po lekturze "Autostopem przez galaktykę" (link) nic bardziej pokręconego nie przeczytam i okazało się, że byłam w dużym błędzie. • Podstarzały, osamotniony i sfrustrowany pisarz science-fiction Kilgore Trout (alter ego Vonneguta) otrzymuje zaproszenie na festiwal sztuki w Midland City i wyrusza w drogę. Podróżuje autostopem, bo w Nowym Jorku zostaje napadnięty i okradziony. Trout zarabia na życie jako instalator żaluzji okiennych, o jego twórczości nikt nie słyszał, pomimo że napisał mnóstwo powieści i tysiące opowiadań. Jego utwory, które wysyła do wydawców w jednym egzemplarzu, są używane jako wypełniacz objętości porn­ogra­ficz­nych­ pisemek. W tym samym czasie najbogatszy człowiek w Midland City, dealer samochodowy, wdowiec Dwayne Hoover zaczyna popadać w obłęd, czego nie zauważa nikt z jego otoczenia. Spotkanie Trouta z Hooverem prowadzi do pogłębienia się choroby psychicznej tego drugiego. Hoover zaczyna wierzyć, że wszyscy na Ziemi są robotami – oczywiście poza nim samym, on jako jedyny obdarzony jest wolną wolą. Ostatecznie Trout zdobywa sławę jako wielki uczony, pionier w dziedzinie zdrowia psychicznego, a Hoover ląduje w domu wariatów. • Trudno wyjaśnić o czym naprawdę jest ta książka. Jak pisze sam autor to historia o dwóch samotnych, chudych, podstarzałych białych mężczyzn na szybko umierającej planecie i to zdanie najlepiej oddaje treść powieści. Ale powieść to również miejsce, gdzie autor przedstawia swoje pomysły i "oczyszcza umysł z wszystkich śmieci." Książka wypełniona jest anegdotami, alegoriami i komicznymi rysunkami, ilustrującymi życie na Ziemi. • Powieść Vonnegut'a to dziecko lat sied­emdz­iesi­ątyc­h XX wieku. To gorzka satyra na rodzinny kraj autora. Skrytykował w niej cyniczne pojęcie patriotyzmu przez Amerykanów, niewolnictwo, rasizm faszyzm, seksualność czy materializm. • To nie jest zwykła powieść, nie da się jej w prosty sposób sklasyfikować. Nie jest w niej ważna akcja, ale bardziej kreacja bohaterów i idee. • To jest książka, którą się kocha albo nienawidzi. Miłośnicy czarnego humoru i nietypowych koncepcji będą nią zachwyceni • Dla mnie książka jest fantastyczna, czytałam ją z nieukrywaną przyjemnością i z ciekawością sięgnę po kolejne dzieło Vonnegut'a. • Więc jeśli czasem zadajecie sobie pytanie: "O co w tym wszystkim chodzi?" polecam Śniadanie mistrzów. • Marta Ciulis- Pyznar

Tytuł powieści " Dziwny Przypadek psa nocną porą" Mark'a Hoddon jest przewrotny jak i sama książka. Oparta na konwencji kryminału, ale ciężko ją w tej kategorii zaszufladkować. • Piętnastoletni Christopher, cierpiący na zespół Aspergera odkrywa, że został zamordowany ukochany pies jego sąsiadki. Postanawia rozwikłać zagadkę tego nietypowego morderstwa. I to tyle jeśli chodzi o kryminał, bo tak naprawdę "Dziwny przypadek psa..." to fantastyczne studium psychologiczne, obserwacja świata oczami cierpiącego na autyzm żyjącego z autyzmem chłopca. • Bardzo spodobał mi się pomysł autora, aby to na wątku kryminalnym oprzeć historię opowiedzianą przez głównego bohatera. Historię o tyle wyjątkową, że Christopher, nie doświadcza emocji tak jak przeciętny człowiek. • Logiczny sposób myślenia głównego bohatera, problemy z wyrażaniem i odczytywaniem uczuć innych osób, nieprzystosowanie społeczne- wszystko to wpływa na formę książki, jako że to właśnie chłopiec jest narratorem powieści. • Fabuła jest bardzo prosta, pozbawiona emocji. Rozdziały dotyczą czasami niepowiązanych ze sobą tematów. • Czytelnik często jest zmuszony jest do zatrzymania się i próby zrozumienia tego co autor chciał przekazać czytelnikowi. • Celem autora nie było stworzenie jakiegoś wybitnego dzieła literackiego, a przybliżenie czytelnikowi jak to jest żyć z autyzmem. Opisuje świat punktu widzenia bohatera, często używając obrazów, żeby wyjaśnić przebieg jego procesu myślowego, tak by wyjaśnić że proces ten znacznie różni się od myślenia przeciętnego człowieka. W nowy sposób definiuje "normalność", uczy nas empatii i zrozumienia dla odmienności. • Zdecydowanie polecam, powieść inna niż wszystkie, ale dzięki temu wyjątkowa. • Marta Ciulis-Pyznar

Długo biłam się z myślami, czy napisać cokolwiek o "Roku 1984" Georga Orwella. O tej książce powiedziano już chyba wszystko, więc nic nowego i odkrywczego nie napiszę. Jednak od lektury minęło już trochę czasu, a Wielki Brat i orwellowski Rok 1984 wciąż tkwią w mojej głowie. Nadal go trawię i przeżywam. • I zdaję sobie sprawę, że Ameryki nie odkryję tą recenzją. • Książka mną wstrząsnęła i krótko o fabule: Akcja toczy się w fikcyjnym państwie Oceania, rządzoną przez wszechpotężną partię pod przywództwem Wielkiego Brata. Obywatele poddawani są nieustannej kontroli i inwigilacji, partia ingeruje i reguluje najbardziej intymne sfery życia, "nieprawomyślnych" podporządkowuje sobie, zamieniając w gorliwych wyznawców reżimu lub eliminuje. Ministerstwa partii tropią myślozbrodnie, dezinformują i cenzurują historię. Wszechobecny głód, nędza, wojna, i prześladowania, tak w skrócie wygląda orwellowski świat. • Wszechobecna kontrola społeczeństwa, zniewoleni ludzie żyjący bez żadnych marzeń, nadziei na lepsze jutro. Szary świat i szarzy ludzie pozbawieni praw, uczuć, emocji, żyjący w ciągłym strachu. W świecie Orwella nie ma uczuć, których nie można zdradzić, tutaj każdy jest egoistą i w obliczu zagrożenia nie zawaha się skazać na cierpienie osobę najbliższą. • Dla mnie to nie jest książka o totalitaryzmie. Dla mnie to książka o człowieczeństwie, o jego istocie i potrzebie kochania drugiej osoby. • Orwell był jasnowidzem i po trosze opisał współczesny świat, z tą różnicą, ze obecnie sami pozwalamy się kontrolować- dobrowolnie: przez portale społecznościowe, telefony komórkowe i inne zdobycze cywilizacji. • Warto sięgnąć po Rok 1984, przeczytać i przeżyć samemu. Wiem, że do jej książki musiałam dojrzeć i że będę do niej wracać, bo książka jest perfekcyjna. • Marta Ciulis- Pyznar