Może nie podeszła mi książka, bo po prostu jestem już za dużą dziewczynką na opowieści z serii young adult? Może. Albo po prostu tek tekst to odcinanie kuponów, do tego nieudolne. Przyznaję, że okładka jest ładna. I nawiązanie do Poe. Ah, i gdyby użyć tomu do samoobrony ;) Czy polecam? Niespecjalnie. Czy sięgnę po ciąg dalszy? O zgrozo, mam wszystkie trzy książki! Na pewno przekartkuję, żeby w miarę wiedzieć, co się dzieje u Shadowhuntersów, ale z pewnością nie przeczytam.

Mam wrażenie, że dogłębnie poznałam budowlę, od szalunku aż po stropy. Szok, że ktoś w tym jeszcze żyje. Historia właściwie streszcza się w tym, iż Bratu zmarła Siostra, on ją pochował i mu odbiło, tyle. • W to wplecione są przemyślenia bohatera (i nie, nie jest on Bratem), wiersze i cytaty z książek. Aby odkryć prawdę potrzebowałam przekartkować na koniec, by moje podejrzenia się potwierdziły. Patrząc na czas, kiedy powstało opowiadanie można rzec, iż wtedy to było "coś". Śmierć i tajemnica i w końcu cały ten Upadek. Ale teraz nawet mi serce szybciej nie zabiło, przeczytałam bez emocji.

Przyciągnęła mnie okładka oraz adnotacja 'wkrótce film w reżyserii Stevena Spielberga'. Obecnie po dwóch rozdziałach, i naprawdę, mam wrażenie, jakbym czytała o czasach Terminatora czy Matrixa... Jednak autor dobrze ujął sposób myślenia Archosa.

Wprowadzenie postaci bratobójcy uważam za zbędny fortel. Wszystko, o co został potem oskarżony mogliby w prosty sposób zrobić inni bohaterowie książki. Elen też pojawiła się i znikła - bez celu. No może po to, żeby zmusić Sigirid do mówienia... • Pomijając nudę w środku - jakie zakończenie! Inga! Kobieto! Jeśli twa furia nie wygaśnie po drodze, to ja nie chcę być w skórze twojego mężusia ;D swoją drogą hura! nareście się wydało no!

Właściwie to nieciekawy ten tom był. Inga miotała się między umieraniem z miłości a umieraniem z rozpaczy.