Lubię takie książki, które przywiązują do siebie, nie dają myśleć o czymś innym aby nie zagubić wątku. Tu wszystko toczy się wg myśli przechodzącego akurat bohatera, lub skojarzone jest z dziejącym się obrazkiem. Intrygujące jest wyciągnięcie na światło dzienne historii mało znanej, wstydliwej, ukrywanej. Poruszona sporna kwestia kary za popełnione zbrodnie, lub brak takowej,a co z brakiem poczucia winy? Co by było gdyby ktoś kiedyś nie uratował tonącego Adika? Lub jeszcze bardziej dyskusyjna kwestia jak daleko rozwinęły się nauki medyczne dzięki badaniom prowadzonym w trakcie wojny na bezbronnych ofiarach? Lektura nie łatwa, ale tym bardziej ciekawa.

Niezwykła, nietypowi bohaterowie i nie spotykane klimaty.On niezdarny brzydal, ona głupia puszczalska, która tragicznie kończy na samym początku, i dobrze, bo właśnie wtedy wszystko się zaczyna. Przenosimy się dzięki Ciotce do magicznej krainy, pełnej legend, twardych, jednocześnie bardzo ludzkich mieszkańców gdzieś z końca świata.Dużo naprawdę dziwnych zdarzeń i bardzo zwykłe, a jednocześnie trudne życie tworzą nie spotykany klimat tej śnieżno-morskiej historii.

Nie zawiodłam się na panie Sebastianie i miałam gmatwaninę jak się patrzy!Rzecz dzieje się na statku turystycznym, który przypomina spore miasto i tak funkcjonuje. W czasie urlopu trzeba przyznać miejsce odpowiednie. Wchodzimy na pokład, tylko pytanie czy z niego zejdziemy? Niektórzy giną bez śladu! Na Sułtanie mnóstwo atrakcji wszelakich i dodatkowo spora grupa psychopatów i innych dziwnych osobników, którzy zapewniają nam spore emocje. Ja bawiłam się znakomicie, polecam ten zakręcony rejs!

Nie przekonała mnie ta pozycja, nie przyciągnęła mnie do siebie historia Marii Sireny. Może nie trafiłam z książką w czas. Może nie pasuje ona na lato, na urlop. Wg mnie jest smutna. Chora, stara kobieta opowiada o swoim tragicznym życiu: stracone dzieciństwo, młodość w okresie walk o niepodległość, miłość bez szans na przyszłość, utrta syna, śmierć męża, brak więzi z córką to wszystko przygnębia. Trzeba jednak przyznać, że to samo życie.

Książka dobra, ale żeby to była pozycja roku to chyba trochę na wyrost .Owszem akcja wciąga, zastanawiamy się kto i kiedy, ale toczy się spokojnie, bez tego dreszczyku, który pojawia się przy czytaniu tego gatunku.