Ciężki kawał dobrej fantastyki, raczej dla wytrawnych miłośników gatunku, zaprawionych w niełatwej lekturze. Autor zafundował nam nie tylko obcych z prawdziwego zdarzenia (o co nie łatwo, gdy trzeba wyrwać się ze schematu "humanoid z pomarszczonym czołem" albo "gigantyczny robal"). Zaczął bowiem od człowieka, który w jego wersji przyszłości jest czymś innym, niż teraz. Już ten człowiek przyszłości jest obcy dla nas. Do tego sprytnie wplątana rasa wampira i mamy niezły bigos obcych. • Książka mocno dłubie w głowie, może nawet nadmiernie skupia się na aspektach psyc­holo­gicz­nych­, ale stawia ciekawe pytania. Zwłaszcza w kontekście inteligencja a świadomość. Nie sposób opowiedzieć, trzeba przeczytać.

Sapkowski fajnie pisze. Lubię ten styl, więc przeczytałem z przyjemnością. Treść niczym nie nawiązuje do sagi, ale z drugiej strony niewiele nam mówi o tym czym w ogóle jest wiedźmin, więc bez przeczytania choćby opowiadań czy pierwszego tomu sagi ta książka może wydać się nudna. Ważne też jest tu to, że w zasadzie nie wykonuje swoich typowych wiedźmińskich "obowiązków", znaczy mordowania potworów. To historia w której potworów jest jak na lekarstwo... no, z wyjątkiem sporej liczby potworów w ludzkiej skórze. Na szczęście z nimi Geralt się rozprawia bez skrupułów.

Świetnie spleciona opowieść, los przypadkiem wplątuje ludzi w kluczowy dla losów wojny moment. Fikcja, ale świetna i - jak pisze we wstępie autor - tego typu akcja MUSIAŁA się wydarzyć. Bardzo polecam.

Jakkolwiek nie sposób odmówić autorowi talentu w kształtowaniu powieści, prowadzenia akcji i umiejętnego skrywania faktycznych "złych charakterów", o tyle mógłby sobie odpuścić tematykę, na której kompletnie się nie zna. Takiego steku bzdur, jeśli chodzi o kryptografię i informatykę w ogóle, nie czytałem chyba nigdzie. Hackowanie emacsem przez sendmaila to szczyt profesjonalizmu w porównaniu z głupotami, jakie potrafił wyprodukować Brown.

Interesujące, nieco przybliża filozofię tworzenia sprzętu w Apple, przynajmniej za życia Jobsa. Świra, dupka i człowieka faktycznie wyjątkowego. Dobrze że ta książka nie jest jego laurką, choć te mroczne cechy osobowości zbyt łaskawie mu wybacza i zbyt intensywnie usprawiedliwia je osiągnięciami i celami. Niemniej ciekawa podróż przez okres powstania i rozwoju komputerów domowych od późnych lat 70 aż do dziś, z perspektywy jednego z głównych graczy tego rynku.