Książka łatwa i przyjemna w odbiorze, ale czegoś mi w niej brakuje. Chyba jest zbyt statyczna - wszystko się dzieje w obrębie jednego miasta, a właściwie to jego kawałka (plus slumsy). Akcja też jakoś mocno nie porywa. W sumie, to wszystko co się w tej książce stało powinno starczyć na kilka rozdziałów, zatem traktuję ten tom jako wstęp do kolejnych. • Oceniam dobrze w nadziei, że kolejne tomy mnie nie zawiodą :)

10 lat czekała na mnie ta książka na regale (i to nie wirtualnym). Teraz, jak już przeczytałem, wiem dlaczego tak długo :-) • Zasadniczy problem tej pozycji to fakt, że ani nie jest to książka która służy do czytania - brak tu bowiem fabuły dłuższej niż 2 akapity, ani jako faktyczny leksykon przydatny gdy szukasz wiedzy na konkretny temat związany z fantasy - bowiem wybór haseł jest dość... kontrowersyjny. Krótko mówiąc - wiele haseł brak, wiele jest prawdopodobnie zbędnych i podpiętych pod fantasy jakby na siłę. • Drugi problem to klasyfikacja - co do fantasy należy, a co nie. Oczywiście ilu klasyfikujących tyleż i klasyfikacji, ale Sapkowski moim zdaniem sięgnął zdecydowanie za głęboko do mitologii. W efekcie więcej się tu dowiesz o świętach celtyckich, podaniach irlandzkich, wszechobecnym Królu Arturze i jego rycerzach okrągłego stołu, niż o zdobyczach nowożytnych autorów fantasy. Oczywiście są to bardzo ciekawe informacje i o wielu z nich wcześniej nie słyszałem, ale... nie tego się spodziewałem sięgając po tą pozycję (a wcześniej ją nabywając). • Z drugiej strony podoba mi się forma, jaką Sapkowski przyjął w tym "leksykonie". Jest to jednak nadal forma literacka, a nie suche encyklopedyczne wyłuszczenie faktów. Więc czyta się to przyjemnie, zwłaszcza że niektóre części (jak bestyariusz) napisane są językiem stylizowanym na "oryginalny" (czyli: z czasów gdy takie bestiariusze pisano ponoć na poważnie). • Podsumowując - pozycja odbiegła od początkowych oczekiwań i to znacznie, ale idealnie nadaje się do czytania, gdy masz np. tylko od czasu do czasu 5 minutowe chwile na lekturę. Na zwykłą książkę to za mało. Na tą - w sam raz :)

Prawdziwa historia Pink Floyd? Na pewno bardzo bliska prawdy i bez owijania w bawełnę, a tym bardziej uświęcania szanownych dżentelmenów z Cambridge. Po przeczytaniu człowiek się zastanawia, czy w ogóle bez kwacha, trawy albo Mandraxu powstałoby jakiekolwiek niezwykłe dzieło. • Opowieść prawdziwa bo pokazuje zespół nie tylko jako genialnych muzyków, ale przede wszystkim jako ludzi - ze swoimi słabościami, ale i ze swoimi zasadami. Poznajemy nie tylko ich, ale i ich przyjaciół, rodziny. Kto wiedział, że bezzębny przyjaciel z młodości zostanie po latach "pokojówką" Gilmoura i jego żony, a do tego dostanie w prezencie nowe zęby. Które jak to ma w zwyczaju zaraz straci w bójce w jakimś pubie, ale bogaty i sławny przyjaciel i tak o nim nie zapomni. Kupi kolejne :) • Warte przeczytania, a dla fanów Floydów to pozycja w zasadzie obowiązkowa. I choć tomiszcze to opasłe, czyta się błyskawicznie. Polecam!

Bardzo przyjemna w odbiorze książka. Co prawda czytałem ją w wersji oryginalnej, ale miło mnie wciągnęła. Specjalisty od szyfrów na pewno nie zaskoczy, a może i nawet zirytuje zdawkowa i trochę na skróty tłumaczona zasada działania omawianych technik, ale dzięki temu właśnie pozycja staje się dostępna dla laików. Ale przede wszystkim wszystko jest niejako opowieścią o szyfrach, ich rozwoju, znaczeniu, o wiecznej rywalizacji kryptoanalizy z kryptografią. • Warto przeczytać by się dowiedzieć, że dobry szyfr to nie ten, którego sposobu szyfrowania nikomu nie zdradziliśmy, ale ten, którego zasady są wszystkim znane, ale i tak nie są w stanie go złamać...

Jak dla mnie szczytowe osiągnięcie grupy Monty Pythona. I absolutnie nie obraża on mych uczuć religijnych, bo przecież opowiada on historię "alternatywną", dziejącą się obok. Po prostu historię dzieciaka urodzonego szopę obok, tyle że pochodzącego z "pokalanego" poczęcia. • Nie jest jednak łatwo przebrnąć przez ten film. Długo nie wiadomo o co właściwie chodzi i wielu może odpaść... z nudów. Bo i humor jest przyciężkawy. Ale to jest właśnie pozycja, którą nie tylko warto, ale też i obowiązkowo należy obejrzeć wiele razy. Bo w odróżnieniu od innych produkcji Monty Pythonów nie jest to zbitek skeczy, ale historia od A-Z, którą trzeba połknąć w całości by ją docenić. Jak dla mnie nie ma słabych punktów... noooo może jeden. Tą krótką wycieczkę w statku kosmicznym mogli sobie odpuścić, choć z drugiej strony jest ona jak najbardziej montypythonowa, taka "kompletnie z innej beczki", a co za tym idzie char­akte­ryst­yczn­a dla nich. • Czy obraża, czy nie, to kwestia dyskusyjna. Ja uważam, że to po prostu humor, akurat w okolicach religijnych, ale Bóg ma poczucie humoru. Inaczej nie stworzyłby mrówkojada. • "Always look on the bright side of life". To najwspanialsza pointa, jaką mógł się zakończyć ten film. Wielu ludziom trudno jest zauważać tą jasną stronę mocy... :) • Szczerze polecam obejrzeć 3 razy. A potem jeszcze 30.