Ten się śmieje, kto ma zęby

• 

  iwona.m.kuzminska
  Autorka zdecydowanie powiela pomysł James Joyce's i jego "Ulisesa". Monolog wewnętrzny, strumień świadomości, niejasna chronologią zdarzeń. Język barwny, przerywany dowolnie dowcipnymi dialogami, przedstawiający nies­komp­liko­wane­ refleksje biseksualnej fryzjerki. Życie wewnętrzne postaci skupia się na "cycach" i "kudłach".
• 

  joanna.tegnerowicz
  Książkę bardzo ciekawie się czyta, miejscami jest też naprawdę zabawna mimo mrocznej tematyki. Doceniam niesamowity język i to, że autorka uczyniła główną bohaterką starszą kobietę, która jest dumna, wyzywająca, rezolutna i nadal ma apetyt na życie mimo dotkliwego ubóstwa i traumatycznych przeżyć. • Jednocześnie niektóre pomysły zupełnie nie przekonują. Trudno zrozumieć, dlaczego Wera nigdy nie próbuje szukać pomocy medycznej dla ciężko chorego męża. Rażąco niep­rawd­opod­obna­ jest groteskowa lesbijska scena na końcu powieści. Mąż (Dżokej) to bezbarwna i niemal wyidealizowana postać. Można też odnieść wrażenie, że związki Wery opierały się przede wszystkim na pociągu seksualnym, niektóre sceny przywodzą zresztą na myśl literaturę pornograficzną.
• 

  asenata
  Extra - niebanalnie, mięsiście, wulgarnie, wesoło, ale i z zadumą. Świetna pozycja....
• 

  bozenalagowska2
  Beznadziejna

Brak wątków