Wartka, bogata w różnorodne zwroty, zajmująca i intrygująca. I jak w prawdziwym westernie, ostatecznie zwycięża ten Dobry i Szlachetny. Gabriela Kansik przekonuje, dlaczego warto sięgnąć po „Córę płomieni”. Cała recenzja: wp.me

Akcja właściwa powieści osadzona jest w czasie trwania jednego ze zbrojnych powstań, podczas tzw. irlandzkiej wojny dzie­więc­iole­tnie­j (1594-1603) zakończonej klęską Irlandczyków. Wojna ta zwana także Rebelią Tyronów to konflikt pomiędzy galijsko-irlandzkimi klanami pod wodzą Hugha O’Neilla (Earl of Tyrone) a elżbietańskim rządem angielskim w Irlandii. Jednak już siedemnaście lat wcześniej główna bohaterka, wówczas niemowlę, pozbawiona została domu wskutek walk z wojskami angielskimi. Śmierć, głód, poniewierka, życie w ukryciu, brak stabilizacji to nieodłączni kompani dorastającej dziewczyny, członków jej klanu oraz całej społeczności irlandzkiej. Jarzmo dominacji angielskiej było ciężkie… [...]
O wojnie właśnie opowiada powieść Iny Lorentz. O trudach prowadzenia kampanii z silniejszym wrogiem, o determinacji i zaciekłości obrońców wyspy, o wzajemnej nienawiści przeciwników, o dążeniach i bardzo nieraz egoistycznych planach dowódców, o zabijaniu, umieraniu i okrucieństwie. Nie brak także odniesień do fanatyzmu religijnego, niezawinionego cierpienia bezbronnych ofiar, ujawniania się najc­iemn­iejs­zych­ stron ludzkiego charakteru. [...]
„Córa płomieni” to także romans. Ciara zakochała się… właściwie w dwu mężczyznach jednocześnie, w spokrewnionych z sobą sprz­ymie­rzeń­cach­ Irlandczyków z Niemiec. Fabuła utworu dotyczy historii dokonywania wyboru obiektu uczuć przez bohaterkę.

W bibliotece zrobiło się już bardzo choinkowo: wp.me

Do rozmów o książkach zapraszamy wszystkich, przyłączyć można się w każdej chwili, przy kawie (i pierniczkach) o książkach dyskutuje się godzinami! (Klik: wp.me )
Najbliższe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki: 9 XII, godz. 17.30.

Gościem czwartkowych "Spotkań z pasjami" będzie Katarzyna Grochola.
Spotkanie przeprowadzone zostanie na żywo w bibliotece w formie wide­okon­fere­ncji­. (wp.me)

W Filii dla Dzieci trwa (Ty)Dzień Pluszowego/Książkowego Misia. Przypominamy więc pewnego mniej znanego misia, który płoszy krasnoludki!!! Klik: wp.me

Zaproszenie z Filii dla Dzieci – zbliża się (Ty)Dzień Pluszowego/Książkowego Misia!

W ubiegłym miesiącu członkinie DKK stanęły przed sporym wyzwaniem - lekturą najnowszej powieści Wiesława Myśliwskiego. Jak się okazuje, warto było!

Ta powieść-gawęda stara się odpowiedzieć na wiele egzy­sten­cjal­nych­ pytań, rozwikłać rozmaite filozoficzne dylematy, a przede wszystkim rozwiązać zagadkę sensu bytu.

W piosence „Chwile, których nie znamy” Marek Grechuta pytał: „Jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy? / Jak pozbierać myśli z tych nieposkładanych? / Jak oddzielić nagle serce od rozumu? / Jak usłyszeć siebie pośród śpiewu tłumu?” Ostatnia powieść Myśliwskiego zdaje się odpowiadać, a przynajmniej szukać odpowiedzi, na wciąż od nowa stawiane sobie i innym pytania. Człowiek żyje wśród ludzi, stara się sprostać ich oczekiwaniom, a przy tym realizować siebie. Szuka swej własnej drogi życiowej, pragnie spełnienia i samozadowolenia. Żyje w jednym bądź w wielu miejscach, suma pojedynczych przeżyć składa się na całość jego doświadczenia, w życiu ograniczonym ramkami narodzin i śmierci „bombardowany” jest niezliczoną masą doznań, które w określony sposób wyznaczają jego los. Czym więc jest życie? „Ostatnie rozdanie” to powieść, która stara się zagadkę życia rozwikłać.

Całość recenzji autorstwa Gabrieli Kansik: wp.me

O szczęściu …z muzyką w tle! Gościem czwartkowego spotkania będzie Ewa Bem. Spotkanie przeprowadzone zostanie na żywo w bibliotece w formie wide­okon­fere­ncji­. wp.me

Tematem najbliższego spotkania w Dyskusyjnym Klubie Książki jest „Azyl” i inne powieści Izabeli Sowy. 18 listopada (wtorek), godz. 17.30 – zapraszamy!

Żółciutki tomik ze słoniem na okładce, który pojawił się w 1999 r., okazał się czymś więcej, niż tylko pokonkursowym almanachem.
Zostania po nas żółty słońW tym roku mija 15 lat od wydania przez naszą bibliotekę pierwszej oleskiej antologii poetyckiej – to „Zostanie po nas żółty słoń. Antologia oleskiej poezji dwud­zies­tole­tnie­j”. Żółty słoń przez kilka lat patronował młodej oleskiej poezji i już w listopadzie 1999 roku zadomowił się w Internecie. Z okazji jubileuszu Żółtego Słonia z plików archiwalnych odtworzyliśmy internetową stronę Klubu Żółtego Słonia. Klik: wp.me