Świetne obrazy. Opowieść na maks 1h czytania. Wciągająca, smutna(bardzo) i piękna.

Niby tylko zwykła książka, niby zwykłe opowiadanie, a potrafi sprać mózg. Dałam ją do przeczytania mojemu ojczymowi – myśliwemu. Przeczytał ? Nie. On ją wchłonął !!! Przeczytał powtórnie i delektował się każdym wersem. Dzwonił do mnie i cytował przez telefon fragmenty książki. Na zebraniu myśliwych cytował Panią Olgę czym wg niej powinna być ambona, a czy jest dla myśliwych. Nie muszę dodawać, że już nie poluje. Patrzy psu głęboko w oczy i pyta go nie ma do niego żalu a tych parę klapsów w przeszłości. Obowiązkowa lektura dla wszystkich osób nie szanujących zwierzęta.

Kolejna świetna książka. Powieść wielowątkowa, ale czyta się płynnie, jednym tchem. Autorka przeskakuje z obrazu na obraz, które w ostateczności łączą się w jednolitą spójną całość. Piękne opisy ludzi, natury, życia. Pani Olga kocha życie, świat, dostrzega jego piękno nawet w źdźble trawy. Uczy nas wrażliwości na wszystko co dzieje się dookoła nas. Polecam.

Ta książka należy do moich ulubionych lektur. Jej autorem jest prof. Zbigniew Sudolski – polski literaturoznawca, epistolograf, historyk literatury polskiej, profesor nauk humanistycznych. Pierwszorzędnie opisał życie Słowackiego, Mickiewicza, Krasińskiego, rodziny Szymanowskich, opracował i wydał listy Zygmunta Krasińskiego • do żony Elizy z Branickich Krasińskiej, przyjaciół i rodziny. • Tytułowe panny Szymanowskie to córki Marii z domu Wołowskiej (1789–1831), wybitnej polskiej pianistki i kompozytorki – Helena (1811–1861) i Celina (1812–1855) oraz ich przyrodnia siostra, córka ojca z drugiego małżeństwa – Zofia (1825–1870). • Maria z Wołowskich, będąc małą dziewczynką, znana była w Warszawie jako cudowne dziecko. Obdarzona fenomenalnym słuchem od wczesnego dzieciństwa interesowała się muzyką. Kształcona w tym kierunku, w wieku 20 lat zachwycała światowe sławy muzyczne. Wkrótce wyszła za Józefa Szymanowskiego i na świat przyszło troje dzieci. Maria dzięki talentowi i pracowitości zdobyła sławę i popularność. Otworzyły się przed nią drzwi najlepszych salonów warszawskich. Wkrótce koncertowała poza granicami kraju, była obsypywana kwiatami i obdarowywana kosztownymi podarunkami. Zdobyła tytuł pierwszej „fortepianistki” cesarzowej rosyjskiej. Podczas jej wojaży córki zwykle przebywały pod opieką dziadków, ciotki lub na pensji. W 1827 Szymanowska z córkami opuściła Królestwo, zamierzając osiąść na stałe w Rosji. W jej moskiewskim salonie bywali m. in. Adam Mickiewicz i Franciszek Malewski, z którym Helena była zaręczona. Radość przerwał wybuch epidemii cholery w Petersburgu, gdzie przebywały. Osłabiona Maria umarła, pozostawiając w rozpaczy rodzinę, Malewskiego i Polonię petersburską. Helena w lutym 1832 poślubiła Malewskiego, a kilka dni później Celina po zerwaniu zaręczyn wróciła do Warszawy. Jej przyszłość rysowała się ponuro, zwłaszcza po stracie ojca. Zupełnie nieoczekiwanie doszło do propozycji małżeństwa z Adamem Mickiewiczem! Celina z radością wyraziła zgodę i udała się do Paryża. Jak wyglądało życie z poetą i jak potoczyły się losy ich dzieci, co ujawnił pamiętnik Zofii z Szymanowskich Lenartowiczowej, jaką batalię musiały stoczyć dzieci w obronie matki i ojca, to wszystko opisano w tej lekturze. • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków

Książka przeczytana praktycznie jednym tchem. Bardzo wciągająca. Polecam, warto.