Kolejny rok działalności Dyskusyjnego Klubu Książki w Świeciu za nami. Grudniowe prze­dsyl­west­rowe­ spotkanie było okazją do podsumowania naszej działalności. Przez te sześć lat spotkaliśmy się 81 razy aby podyskutować o 119 książkach. W mijającym 2013 roku w czasie naszych spotkań przeważały dzienniki i książki biograficzne, m.in. Kartki z dziennika Stefana Chwina, Dziennik Sławomira Mrożka, Ludwiki Włodek Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów, Cacko Krystyny Sienkiewicz, Agaty Tuszyńskiej Tyrmandowie. Romans amerykański oraz Dziennik Jerzego Pilcha. Rozmawialiśmy o fenomenie kryminału skandynawskiego na przykładzie książki Latarnik Camilli Läckberg, wraz z bohaterem powieści Morfina Szczepana Twardocha wyruszyliśmy na poszukiwanie tożsamości, a niemal z całą Europą czytaliśmy książkę Wyznaję katalońskiego pisarza Jaume Cambré.

Spotkania DKK to nie tylko rozmowy o książkach, w kwietniu 2013 roku odbyły się warsztaty dla członków DKK. Przeprowadzone zostały w ramach projektu Austriackiego Forum Kultury i Instytutu Książki. Warsztaty te poprowadził Rafał Grzenia, filolog oraz krytyk literacki i filmowy. Przedmiotem dyskusji był zbiór reportaży Gerarda Rotha Podróż do wnętrza Wiednia.

W listopadzie 2013 roku po raz pierwszy nasz DKK wziął udział w II Ogólnopolskiej Dyskusji Literackiej. Tego samego dnia i o tej samej porze ponad 50 DKK dyskutowało o najnowszej powieści japońskiego pisarza Haruki Murakamiego Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa.

W ramach DKK odbyły się dwa spotkania autorskie, z podróżnikiem Romanem Pankiewiczem oraz ze znaną i cenioną dziennikarką, korespondentką wojenną i reporterką Marią Wiernikowską.

Jak przystało na prze­dsyl­west­rowe­ spotkanie wspólnie wznieśliśmy toast szampanem i złożyliśmy sobie życzenia noworoczne. Następnie przeszliśmy do dyskusji o książkach. Pierwsza omawiana w tym dniu lektura, to książka Marii Wiernikowskiej Oczy czarne, oczy niebieskie. Wstępem do dyskusji były wrażenia po spotkaniu z Marią Wiernikowską. Dziennikarka wywarła na Klubowiczach dobre wrażenie, określili ją jako ciekawą i błyskotliwą osobę.

Książka Oczy czarne, oczy niebieskie jest osobistym dziennikiem z pielgrzymki do Santiago de Compostela. Dziennikarka przemierzyła ponad 700 kilometrów pieszo i na rowerze szlakiem Świętego Jakuba, ale według Klubowiczów autorka z piel­grzy­mowa­niem­, z religijnością raczej nie ma nic wspólnego. Zresztą już na samym początku książki sama informuje czytelnika, że do kościoła chodzi tylko na śluby i pogrzeby. Według Członków DKK jest to raczej opis dziennikarski, ciekawa obserwacja różnych miejsc pod innym kontem niż religijnym. Oczy czarne, oczy niebieskie można powiedzieć, że poniekąd rozczarowały Klubowiczów, stwierdzili, że w książce jest nieuzasadniona krytyka pisarza światowej sławy. Może nie jest to literatura wysokich lotów, ale chętnie czytają książki Paula Coelho. Klubowicze mieli również zastrzeżenia do formy narracji w trzech osobach, według nich żadnego zamysłu nie było, dziennikarka pisała jak chciała. Podsumowując Klubowicze książkę przeczytali i doszli do wniosku, że czego innego spodziewali się, że będzie to relacja z duchowej wyprawy po szlaku Świętego Jakuba.

Z pewnością warto sięgnąć po tę pozycję i samemu się przekonać, co robiła niewierząca na pielgrzymce do Santiago de Compostela.

Druga omawiana w tym dniu książka to Dziennik Jerzego Pilcha. Można powiedzieć, że dla większości było to pierwsze spotkanie z twórczością tego prozaika i publicysty. Urodzony w Wiśle w 1952 roku, z początku uniwersytecki polonista, ale wybrał pisarstwo. W czasie stanu wojennego współpracował z krakowskim czasopismem mówionym „Na Głos”, następnie rozpoczął współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Polityką” oraz „Przekrojem”. Jest laureatem „Paszportu Polityki” za Bezpowrotnie utraconą leworęczność, siedmiokrotnie nominowany do Nagrody Nike, którą otrzymał w 2001 roku za książkę Pod mocnym aniołem. Powieść Tysiąc spokojnych miast została wybrana jako jedna z najlepszych powieści 2010 roku w USA.

Dziennik Jerzego Pilcha rozpoczyna się 21 grudnia 2009 roku a kończy 21 listopada 2011 roku. Teksty zamieszczone w Dziennik ukazywały się w latach 2010-2011 na łamach „Przekroju”. Od lipca 2012 roku pisarz kontynuuje swój Dziennik w „Tygodniku Powszechnym”, którego wersja książkowa ukazała się w grudniu 2013 roku.

W jednym z wywiadów autor powiedział, że dziennik pozwala bezkarnie uprawiać literaturę, zanurzać się w fikcji i wspomnieniach. Założeniem Pilcha było codziennie coś zapisać.

Można powiedzieć, że Klubowicze dość sceptycznie podeszli do tej lektury. Z pewnością czas przedświąteczny nie był sprzyjający do czytania tego typu książki, więc zdania były podzielone, jednym się podobała, innym nie do końca. Według nich, jest to trudna książka do dyskusji, może dlatego, że zapiski Pilcha są zbyt aktualne. Bardzo im spodobał się fragment dotyczący wakacji autora w Sopocie, jak zauważyli wątek ten pojawił się zupełnie w innej formie w książce Wiele demonów. Jedną z Klubowiczek Jerzy Pilch urzekł od pierwszych opowiadań czy powieści, można powiedzieć, że przeczytała ona wszystko. Czytając Pilcha, ja po prostu się relaksuję. Klubowiczom Dziennik spodobał się, że względu na zawartą w nim ironię, dawkę czarnego humoru czy wątki osobiste autora, przeplatane lekturami czy meczami. Pilch momentami jest dowcipny, zachwyca, nie jest napastliwy, wtapia się w sytuację, ale jak zauważyli jego przemyślenia na tematy polityczne nie są zbyt ciekawe. Z pewnością jest lepszym erudytom niż obserwatorem otaczającego go świata.

Bez wątpienia warto przeczytać Dziennik Jerzego Pilcha, ale jak zasugerowała jedna z Klubowiczek, najpierw należy sięgnąć po wcześniejsze książki tego autora. Czytając książki Pilcha bliżej poznamy jego styl, formę, język oraz autoironiczne poczucie humoru.

Spotkanie zakończyła rozmowa o książkach, które Klubowicze znaleźli pod choinką lub obdarowali najbliższych i przyjaciół.

                                                                                  Marcin Warmke

Jak to bywa w Nowym Roku nastał czas kolędowania. Do biblioteki zawitali mali kolędnicy z przedszkola nr 8 pod opieką pani Marty Muszyńskiej. Przedstawiły jasełka i zaśpiewali kolędy. Było tak pięknie i radośnie, że bibliotekarka wraz z kolędnikami udała się do sąsiadów - Ośrodka Pomocy Społecznej, gdzie dzieci powtórnie odegrały swe przedstawienie. Jak obyczaj nakazuje mali kolędnicy zostali hojnie obdarowania za swe występy, w opiece dostały mnóstwo słodyczy, a w bibliotece owoce.

                                                                               Tekst: Danuta Szot

Na ostatnim w tym roku spotkaniu DKK w filii nr 5 omawialiśmy książkę pt. ”Kobiety dyktatorów” francuskiej pisarki i dziennikarki Diane Ducret Są to opowieści dotyczące: Hitlera, Mussoliniego, Mao, Stalina, Lenina, Salazara, Bokassy i Ceausescu i ich partnerek, zon, kochanek. Niewiele tu o polityce i ogólnie znanych faktach. Autorka skupiła się na losach kobiet, które stanęły u boku dyktatorów czasami z własnej woli, czasami poddając się wydarzeniom, na które nie miały żadnego wpływu. Uczestniczki spotkania postawiły pytanie: Czy przeciętna kobieta, z wyrobionym zmysłem etycznym, może kochać i wspierać człowieka, który stał się ikoną zła? Czy zakochane dziewczyny widzą tylko dobro, czy też w ich uczuciach było wyrachowanie. Na to pytanie, lektura tej książki nie daje odpowiedzi, ale nasunęła się taka refleksja - jak łatwo w sprzyjających okolicznościach poddać się złu lub nawet go nie dostrzegać. Władza pociągała te kobiety, była dla niektórych z nich siłą, magnesem, afrodyzjakiem. Stać u boku władcy, dawało wielkie możliwości.

Następne spotkanie odbędzie się w dniu 30.01.2014r., dyskutować będziemy o książce Kazimierza Orłosia „Dom pod Lutnią”.

Helena Białek - moderator DKK przy Filii nr 5 MBP Świeciu

Joanna BATOR – „Ciemno, prawie noc”

Reporterka Alicja Tabor wraca do Wałbrzycha, miasta swojego dzieciństwa. Osiada w pustym poniemieckim domu, z którego przed laty wyruszyła w świat. Dowiaduje się, że od kilku miesięcy w Wałbrzychu znikają dzieci, a mieszkańcy zachowują się dziwnie. Rośnie niezadowolenie, częstsze są akty przemocy wobec zwierząt, w końcu pojawia się prorok, Jan Kołek, do którego w biedaszybie przemówiła wałbrzyska Matka Boska Bolesna. Po jego śmierci grupa zbuntowanych obywateli gromadzi się wokół samozwańczego „syna", Jerzego Łabędzia. Alicja ma zrobić reportaż o zaginionej trójce dzieci, ale jej powrót do Wałbrzycha jest także powrotem do dramatów własnej rodziny: śmierci rodziców, samobójstwa pięknej starszej siostry, zafascynowanej wałbrzyską legendą księżnej Daisy i zamku Książ...

Joanna BATOR – „Japoński wachlarz. Powroty”

Joanna Bator spędziła dwa lata w Japonii, pracując na jednej z tokijskich uczelni. Dla kult­uroz­nawc­zyni­ i filozofki pobyt w tym kraju stał się źródłem nieustannych zadziwień i przemyśleń. Codzienne życie, nawet, kiedy jego fragmenty wyglądały całkiem znajomo, zaskakiwało szczegółami i zasadami. Prowokowało do notowania. Wrażenia i refleksje nawarstwiały się w narrację dokumentującą osobiste spotkanie z inną kulturą. Zachwyty i pytania kierowały ku odpowiednim książkom, a te pomagały w lepszym rozumieniu tego innego świata i zarazem inspirująco jego odbiór komplikowały. Prowadziło to ku nowym zachwytom, kolejnym spacerom i wyprawom, ku kolejnym książkom. Tak powstała "jej Japonia", wachlarz widoków z Krainy Kwitnącej Wiśni.

Alice MUNRO - „Drogie życie”

Zbiór opowiadań wybitnej kanadyjskiej pisarki, laureatki literackiej Nagrody Nobla 2013. W tomie "Drogie życie" znajdziemy czternaście historii - czasami strasznych, innym razem ciepłych - rozgrywających się w miasteczkach położonych w pobliżu jeziora Huron. Nieoczekiwane spotkanie dawnych kochanków, romans bogatej kobiety z mężem innej, rozpacz mężczyzny, którego żona jest nieuleczalnie chora... Munro jak nikt inny potrafi opisać zawikłane ścieżki losu, kpiącego z naszych marzeń i oczekiwań. "Drogie życie" to historie związków i namiętności, opowiadania o sekretach dzielących nawet najbliższych sobie ludzi. To również bardzo osobiste wspomnienia autorki, przywołującej dom w Wingham, rodziców, młodszą siostrę, młodzieńcze rozterki, lęki i obsesje.

Alice MUNRO - „Miłość dobrej kobiety”

Zbiór ośmiu opowiadań o kobietach. Ich losy, możliwości i ograniczenia we współczesnym świecie są główną osią twórczości Munro. Jej bohaterki muszą sobie radzić z niej­edno­znac­znoś­cią własnych uczuć, z wewnętrznymi konfliktami, z rozdźwiękiem między tym, czego chcą, a tym, co muszą. Jest tak z wkraczającą w dorosłość mężatką, która szuka swojego miejsca w życiu, jest tak z młodą kobietą, która przyjeżdża na wakacje do matki, ale nie potrafi z nią wytrzymać, bo ma w sobie zbyt dużo goryczy i żalu.
Miłość kobiet przyjmuje rozmaite formy: uczucia matki do córki, dziecka do dorosłego, żony do męża, przyjaciółki do przyjaciółki. Munro pokazuje je wszystkie z niezwykłą wnikliwością, odsłaniając głębię i zawiłość zwyczajnego życia oraz siłę emocji, które wiążą ludzi ze sobą na nieskończenie różnorodne sposoby.

Philippa GREGORY – „Uwięziona królowa”

To opowieść pełna intryg, dziejąca sie w czasach panowania Królowej Elżbiety I. Autor opisuje losy szkockiej władczyni Marii Stuart. Zmuszona do ucieczki przed zbuntowanymi lordami Maria zwraca się o azyl do swojej kuzynki Elżbiety I. W Anglii czekałby ją proces, a potem więzienie, dlatego zostaje odesłana do zamku Tutbury. Zamkiem rządzi George Talbot, który sądzi, że przyjęcie pod swój dach tak znamienitego gościa sprawi, że będą opływać w luksusach i dostatkach. Wkrótce ich posiadłość stanie się centrum spisku wymierzonego w królową Anglii...

Paulina MŁYNARSKA, Beata SABAŁA-ZIELIŃSKA - „Zakopane odkopane. Lekko gorsząca opowieść góralsko-ceperska”

„Zakopane Odkopane” to pierwsza tak lekko i dowcipnie napisana książka o Zakopanem. O mieście, gdzie turystyka zabija oryginalność, bogaci stawiają wielkie gargamele, a kłótnie górali kończą się zamknięciem stoku na Gubałówce. Autorki „odkopują” cudowne miejsca, w których bywał Witkacy, a doktor Chałubiński leczył wielkomiejskich pacjentów. Tytuł książki wymyślił sam Wojciech Młynarski, który w Zakopanem napisał niejedną piosenkę.
Czego nie kupować pod Gubałówką? Kim jest Pan Rysio z kawiarni Europejska? Dlaczego w obecności górali lepiej nie śpiewać „Góralu, czy ci nie żal”? Jak bawił się półświatek pod Tatrami? Dlaczego miś na Krupówkach ma białe futro? Czy przez halny górale popełniają samobójstwa?... Odpowiedzi na te pytania i dużo, dużo więcej znajdziesz w tej książce.

Grzegorz MOTYKA – „Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”

Pierwsza popu­larn­onau­kowa­ książka stanowiąca pełen zarys stosunków polsko ukraińskich w latach 1943-1947. Autor przedstawia przebieg krwawego konfliktu, jaki rozgorzał pomiędzy Polakami i Ukraińcami, a którego ramy chronologiczne wyznaczają dwa często przywoływane wydarzenia historyczne: rzeź wołyńska, czyli czystka etniczna dokonana na Polakach przez nacjonalistów ukraińskich w 1943 roku, oraz akcja "Wisła", przymusowe wysiedlenia Ukraińców z południowo wschodniej Polski. Zatrważający bilans konfliktu do dziś ciąży na zbiorowej pamięci Polaków i Ukraińców.
W swojej książce Grzegorz Motyka opowiada o najtrudniejszym okresie w dziejach dwóch narodów, kreśląc obraz, który na długo pozostaje w pamięci.

Jarosław SOKÓŁ – „Czas honoru. Pożegnanie z Warszawą”

Czas honoru. Pożegnanie z Warszawą to trzeci tom znakomitego cyklu powieściowego, którego bohaterami są czterej cichociemni. Janek Markiewicz, Bronek Woyciechowski oraz bracia Michał i Władek Konarscy ponownie zmierzą się ze starymi wrogami, wśród których najgroźniejsi są szef Gestapo Lars Rainer oraz sowiecki oficer – Sorokin. W tym tomie będą ukazane ich losy w trakcie przygotowań Armii Krajowej do powstania przeciwko okupantowi i podczas samego powstania warszawskiego. Walka z komunistyczną agenturą, euforia pierwszych dni powstania, rzeź Woli, tragiczny koniec polskiej stolicy – wątki te nie znalazły się w telewizyjnym serialu.

Joanna CHMIELEWSKA – „Zbrodnia w efekcie”

Zbyt doskonały kościotrup i rozczłonkowany spadek, bóstwo męskie pełne sadyzmu, latająca czaszka z idealnymi zębami, szalejące emocje na przestrzeni dziesięciolecia, spadkobierczyni o podejrzanej przeszłości i nigdy niespełnione marzenie, by uczłowieczyć faceta.

Małgorzata GUTOWSKA-ADAMCZYK - „Rose de Vallenord”

Małgorzata Adamczyk-Gutowska w książce pt. „Podróż do miasta świateł. Tom 2. Rose de Vallenord” ponownie zabiera czytelników w fascynującą podróż do dzie­więt­nast­owie­cznej i współczesnej Francji.

Monika SZWAJA - „Anioł w kapeluszu”

Czasem tak bywa, że trzeba uciec od swojego życia, żeby zacząć żyć naprawdę. Za sprawą przypadku w peryferyjnej dzielnicy Szczecina, na skraju lądu i wody, spotyka się kilkoro takich uciekinierów. Pozornie nie brakowało im niczego, a jednak musieli całkowicie oderwać się od przeszłości: emerytowana uczona, nadrzeczny kloszard i kilkunastoletni chłopiec w stanie załamania nerwowego. Aby mu pomóc, jego nowi przyjaciele muszą popełnić przestępstwo…

Krzysztof KOTOWSKI – „Święto świateł”

W jednym z warszawskich apartamentów zostają znalezione zwłoki czterech mężczyzn. Wszystko wskazuje na to, że zmarli w trudny do wyjaśnienia sposób podczas gry w Go- najstarszej i najtrudniejszej gry strategicznej w historii. Na prośbę nadkomisarza Artura Śmigielskiego sprawę otrzymuje niepokorna i porywcza policjantka, Eliza Dukoto. Razem szybko odkrywają, że ofiary zostały uśmiercone w identyczny sposób jak sto pięćdziesiąt lat wcześniej najwybitniejszy goista – Shūsaku Hon’inbō. Zemsta po latach? A może mord rytualny? Policjantom z pomocą przychodzi Hubert Wanat, błyskotliwy historyk i badacz go. Skomplikowana sieć pułapek, kłamstw i fałszywych tropów prowadzi do przerażającej prawdy!

Oprac. Maria Kamińska - Filia nr 1 w Przechowie

Chociaż zimy za oknem nie widać, to w Filii dla dzieci panuje ona w pełni. Kilka ostatnich zajęć w tym roku kalendarzowym dziewczęta poświęciły na wykonanie choinki. Tym razem nie była to typowa, zielona, ale śnieżnobiała, „obsypana” cała śniegiem. Każda mieniła się dużą ilością kolorowych cekinów i koralików.

Tekst: Izabela Feddek

W gruczeńskiej Bibliotece Publicznej odbyło się przedświąteczne spotkanie dla dzieci. Wszyscy częstowali się pysznymi pierniczkami rozszyfrowując literki ukryte w śnieżynkach, a klucz do hasła zaczerpnięto z książki Doroty Skwark „Zanim przyjdą świeta...”. Wspólnie ułożone literki stanowiły życzenia świąteczne dla uczestników: NIEZAPOMNIANYCH ŚWIĄT… życzy Bibliotekarka. Dzieci uszyły z filcu zawieszki, przy czym starsi zajęli się śnieżynkami, a młodsi bombkami. Na koniec chętni mogli porzucać sobie papierowymi bombkami w otwory kartonowej choinki…

Opracowała: Lidia Heinrich-Weiner