Jesienne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki w Świeciu upłynęło na dyskusji o nowej książce znakomitej pisarki i publicystki Pauliny Wilk, zatytułowanej „Znaki Szczególne”. Twórczość tej autorki Klubowicze poznali poprzez jej debiut pisarski „Lalki w ogniu. Opowieści z Indii”. Tym razem omawiana książka przywołała nie tylko wspomnienia, ale również dała do zastanowienia się, jak to jest z tą „Naszą” Polską. Jak zauważyli Klubowicze autorka dokonała nie tylko wiwisekcji lat osie­mdzi­esią­tych­, ale również opowiedziała o nadziejach i rozczarowaniach dzisiejszych trzy­dzie­stol­atkó­w.

Główną bohaterką książki jest sama autorka, na przykładzie własnych wspomnień przedstawia okres transformacji. Opisuje jak wyglądało jej dzieciństwo, jak w tamtym czasie radzili sobie jej rodzice, sąsiedzi czy koledzy z podwórka. Klubowicze treść książki podzielili na dwie części i właściwie ta pierwsza bardziej im się podobała. Stwierdzili, że okres dzieciństwa i pierwszych lat młodości autorki jest bardzo podobny do naszego, każdy z nas miał zbliżone dzieciństwo, czy start w dorosłe życie w tym czasie. Doskonale pamiętają kolejki w sklepach, zabawy na podwórku, czy pierwsze wolne wybory parlamentarne z 1989 roku i wybory prezydenckie rok później. Druga część, w której Paulina Wilk dokonuje rozrachunku czasów współczesnych według nich jest tylko fragmentem pokolenia elitarnego, mieszkającego w dużym mieście, zajmującego dobrze płatne posady, pokolenia, które osiągnęło sukces, niemającego już motywacji do zdobywania czegoś więcej, bo więcej się już nie da.

Pomimo, że Klubowiczom dobrze się czytało tę pozycję, to stwierdzili, że jeszcze za wcześnie na tego typu książkę. Zabrakło im rozważań wielu pokoleń o tamtych czasach. Określili ją, jako lekką publicystykę, popkulturową książkę, w której autorka na przykładzie własnego pokolenia próbuje pokazać, co zyskaliśmy, a co straciliśmy.

Warto sięgnąć po tego typu lekturę, aby przypomnieć sobie, albo dowiedzieć się, że nie zawsze wszystko było takie proste. Szczególnie pokolenie urodzonych po 1989 roku dowie się, że nie zawsze były komputery, komórki czy Internet, a w sklepach był tylko ocet.

Marcin Warmke
(moderator DKK w Świeciu)

Koło plastyczne w Filii dla dzieci zaczęło działać. W tym roku szkolnym tworzy go nowy zespół dziewcząt z klasy czwartej. Są to dla nich pierwsze tego typu zajęcia. Nie mają jeszcze dużej wprawy w przenoszeniu wzorów na papier, czy dokładności wycinania, ale w miarę tworzenia różnych rzeczy te problemy na pewno znikną. Najważniejsze, że mają duże chęci.

Pierwszym zadaniem było wykonanie ozdobnego pudełka. Dziewczynki poświęciły na to kilka kolejnych spotkań. Wykorzystano tu opakowania po serkach. Choć na motyle nie pora, te prezentują się wspaniale.

Tekst: Izabela Feddek

W Filii nr 3 odbyło się spotkanie w ramach warsztatów ręko­dzie­lnic­zych­. Uczestniczki po raz kolejny miały okazję poznać nowe metody na stworzenie niepowtarzalnej biżuterii. Pani Aleksandra uczyła nas jak oplatać kamień rozmaitymi drobnymi koralikami i tym samym nadać jemu oprawę. W ruch poszły żyłka i cieniutkie igły, dzięki którym udało się stworzyć ciekawe naszyjniki. Panie jak zwykle pilnie się uczyły robiąc sobie malutkie przerwy na łyk ciepłej kawy lub herbaty. W podobny sposób można opleść różnej wielkości kamienie czy guziki dobierając odpowiednią ilość drobnych koralików do oprawy. Trud wart był efektu, tak stwierdziły uczestniczki spotkania…

Opracowała: Lidia Heinrich-Weiner

Podczas dzisiejszego spotkania Grupy Zabawowej bawiliśmy się chustą animacyjną na wiele różnych sposobów, co dostarczyło dzieciom wiele radości. Gdy chusta się znudziła przyszła pora na śniadanko, które zostało raz dwa zjedzone. Po posiłku wspólnie bawiliśmy się klockami. Chłopcy i dziewczynki postawili wspaniałe domy i auta… Poza bawieniem się klockami układaliśmy także puzzle. Pod koniec zajęć rozłożyliśmy tor przeszkód, który wszystkie dzieci uwielbiają.
Tekst: Marzena Kłodzińska

Tegoroczne wierszowanie okazało się być nietypowym, a to za sprawą gościa – Zielonego Kota. :-D Mania, bo tak ma na imię to kocię, w bibliotece była pierwszy raz, ale natychmiast poczuła się tu jak w domu, szczególnie, że była w centrum zainteresowania i wszyscy się nią zachwycali. Uczestnicy spotkania mieli okazję podpatrywać, jak wygląda spotkanie „gronkowiczów”, a także czynnie brać w nim udział. Ze wspólnej pracy powstała oryginalna fraszka, do której Mania również dodała coś od siebie. ;-)